محکومیت غیابی اصغر امیرزادگان به حبس تعزیری

لینک کوتاه این مطلب:
https://wp.me/p6xuBy-QBG

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۲۷ بهمن ماه ۱۴۰۳، اصغر امیرزادگان، به تحمل حبس تعزیری محکوم شد.

به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای اخیر، اصغر امیرزادگان، معلم بازنشسته و فعال صنفی فرهنگیان، اهل شهرستان فیروزآباد از توابع استان فارس، توسط قاضی شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری ۲ فیروزآباد و مستشار شعبه اول دادگاه انقلاب فیروزآباد، به تحمل ۴ سال حبس تعزیری محکوم شد.

براساس دادنامه صادره توسط قاضی شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری ۲ فیروزآباد، اصغر امیرزادگان از بابت «توهین به رهبری» و «توهین به بنیانگذار جمهوری» به تحمل ۲ سال حبس تعزیری و به اتهام«فعالیت تبلیغی علیه نظام» هم به تحمل ۱ سال حبس تعزیری، محکوم شده است.

همچنین، در پرونده ای دیگر هم اصغر امیرزادگان، توسط قاضی شعبه دادگاه انقلاب فیروزآباد، از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شده است.

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو بل گزارشگر حقوق بشر در ایران:”هر ۲ دادنامه صادره بصورت غیابی بوده و اصغر امیرزادگان، فرصت دفاع از خود را نداشته است.”

این فعال صنفی فرهنگیان، در یکی از پرونده های قضایی خود در تاریخ ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی اکبر روستا ـ رئیس شعبه ۲ دادگاه انقلاب شهرستان فیروزآباد از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به پرداخت ۳۰ میلیون ریال جریمه نقدی بدل از ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود و در پی عدم اعتراض به این حکم و عدم پرداخت جریمه نقدی به تحمل ۶ ماه حبس لازم به اجرا محکوم شد و در تاریخ ۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، برای سپری کردن حبس تعزیری خود، توسط ماموران نیروی انتظامی بازداشت و به زندان منتقل و چندی بعد آزاد شد.

اصغر امیرزادگان، از بابت دیگر پرونده قضایی خود، در تاریخ ۱۴ دی ماه ۱۴۰۲، در حالی که ۹ ماه از مجموع حبس تعزیری ۵ ساله خود را سپری کرده بود پس از تائید درخواست اعاده دادرسی در شعبه دیوان عالی کشور و ابلاغ توقف ادامه حبس، آزاد شد و در تاریخ ۸ بهمن ماه ۱۴۰۲، بدون تشکیل جلسه دادرسی توسط ـ نادر قلندری و رضا رحیمیان، مستشاران شعبه ۱ دادگاه تجدیدنظر استان فارس، به ۲ سال حبس تعزیری، دو سال منع فعالیت در فضای مجازی، ابطال گذرنامه و ۲ سال منع خروج از کشور، محکوم شد.

امیرزادگان، در تاریخ ۱۶ خرداد ماه ۱۴۰۲، برای سپری کردن دوران حبس تعزیری ۸ ماهه خود بازداشت و به زندان آن شهرستان منتقل شد اما در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۲، از بابت دیگر پرونده قضایی خود توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز، محاکمه و در تاریخ ۲۷ خرداد ماه ۱۴۰۲، از بابت اتهام «اجتماع و تبانی» به تحمل ۵ سال دیگر حبس تعزیری محکوم شد و این حکم در تاریخ ۲ آبان ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی شعبه ۳۷ دادگاه تجدیدنظر استان فارس، عینا تائید و ر حالی که این فعال صنفی فرهنگیان، در حال سپری کردن حبس تعزیری اش از بابت دیگر پرونده قضایی خود بود حکم مذکور در زندان به وی ابلاغ شده بود.

این فعال صنفی فرهنگیان، در تاریخ ۱۵ مرداد ماه ۱۳۹۸، توسط دادگاه انقلاب شیراز، از بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام» به تحمل ۱ سال حبس تعلیقی محکوم شد. پس از ابلاغ این حکم و اعتراض نماینده دادستان بعنوان دیگر طرف این دعوای حقوقی پرونده به شعبه دادگاه تجدیدنظر استان فارس، ارجاع و این فعال صنفی فرهنگیان، در نهایت به تحمل ۸ ماه حبس تعزیری محکوم و پرونده وی به شعبه اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان فیروزآباد ارجاع شده بود.

این فعال فرهنگی بازنشسته، در پرونده ای دیگر هم توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری ۲ شهرستان فیروزآباد، در تاریخهای ۲۵ و ۲۸ خرداد ماه ۱۳۹۸ از بابت اتهامات «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به مقامات دولتی» و «نشر اکاذیب»، محاکمه و به تحمل ۶ ماه حبس با طول مدت تعلیق ۱۸ ماهه محکوم شده بود.

اصغر امیرزادگان، در ادامه فعالیتهای صنفی و مدنی خود، در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، همزمان با تجمعات سراسری فرهنگیان ایران به مناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم توسط ماموران امنیتی بازداشت و پس از طی مراحل بازجویی و تفهیم اتهام در تاریخ ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۱، آزاد شدند.

همچنین، در تاریخ ۱۴ اسفند ماه ۱۴۰۰، اصغر امیرزادگان، پس از حضور در شعبه ۱۴ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان فیروزآباد و طی مراحل بازپرسی و تفهیم اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» با تودیع قرار کفالت به مبلغ ۳۰۰میلیون تومان بطور موقت آزاد شده بود.

اصغر امیرزادگان، از جمله فعالان صنفی فرهنگیان است که سابقه احضار، بازداشت، بازجویی و محرومیت کیفری را در کارنامه فعالیتهای صنفی خود دارد.

همچنین، در تاریخ ۲۳ آذرماه ۱۴۰۰، شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری ۲ شهرستان فیروزآباد از توابع استان فارس بصورت غیابی اصغر امیرزادگان را به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل ۱ سال حبس تعزیری و مسدوسازی صفحه اینستاگرام شخصی و به ۲ سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی و محرومیت از حق استفاده از پیام رسان های داخلی و خارجی محکوم کرده بود.

اصغر امیرزادگان، در تاریخ ۵ مرداد ماه ۱۴۰۰، در پی احضار به شعبه ۲ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب فیروزآباد پس از تفهیم اتهام با صدور قرار کفالت بازداشت و به زندان فیروزآباد منتقل و چند روز بعد با تودیع قرار کفالت آزاد شد.

امیرزادگان، در سال ۱۳۹۸، توسط شعبه دادگاه کیفری ۲ شهرستان فیروزآباد با اتهام توهین به مقامات به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری و در بخش دیگری از همان پرونده هم توسط شعبه دادگاه انقلاب فیروزآباد، به اتهام تبلیغ علیه نظام به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شد.

این فعال صنفی معلمان استان فارس، در تاریخ ۳۱ فروردین ماه ۱۳۹۸ هم به اداره اطلاعات نیروی انتظامی شهرستان فیروزآباد، احضار و سپس به دادستانی این شهر منتقل و در پی حضور در جلسه بازپرسی دفاعیات را از بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» به دادستان عمومی و انقلاب شهرستان فیروزآباد ارائه و با دستور بازداشت به همراه ماموران انتظامی به زندان فیروزآباد شیراز منتقل و در تاریخ ۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸ با تودیع قرار کفالت آزاد شد اما مجددا در تاریخ ۲ اردیبهشت ۱۳۹۸، طی احضاریه ای کتبی برای تاریخ رسیدگی ۷ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸ به دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان فیروزآباد احضار و پس از حضور در جلسه بازپرسی دفاعیات تکمیلی خود را ارائه کرد.

اصغر امیرزادگان، در تحصن سراسری معلمان در مهرماه ۱۳۹۷، با اتهام «نشر اکاذیب» و «تشویش اذهان عمومی»، بازداشت و پس از طی مراحل بازجویی بازپرسی و تفهیم اتهام ۲ روز بعد با تودیع قرار کفالت ۳۰ میلیون تومان آزاد شد و در مراحل دادرسی در آن پرونده برای وی قرار منع تعقیب صادر شد.

ممانعت از انجام فعالیتهای صنفی، ناقض ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مفاد ۲۱ و ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است.

احضار، بازداشت و پرونده سازی بر علیه فعالان صنفی در حالی صورت می‌گیرد که مطالبات آنها صنفی و برای دستیابی به حقوق شهروندیشان در راستای اصل ۲۷ قانون اساسی ایران است.

سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.