پنج شنبه , ۰۶ اردیبهشت , ۱۴۰۳
پنج‌شنبه, آوریل 25

سکته قلبی رضا سیگارچی, درویش گنابادی محبوس در زندان قزلحصار کرج

0
1450

حقوق بشر در ایران – ظهر روز جاری, “رضا سیگارچی”, درویش گنابادی محبوس در زندان قزلحصار کرج, در پی وخامت حال ناشی از سکته قلبی پس از گذشت ۱۱ روز به بیمارستان امام خمینی تهران اعزام شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران, ظهر امروز سه شنبه ۱۹ آذر ماه ۱۳۹۸, “رضا سیگارچی”, درویش گنابادی که به تازگی همزمان با سکته قلبی از زندان تهران بزرگ به زندان قزلحصار کرج منتقل شده  علیرغم گذشت ۱۱ روز از سکته قلبی به بیمارستان امام خمینی تهران اعزام و در بخش MRI در این بیمارستان بستری شده است. اعزام این درویش گنابادی به مرکز درمانی تخصصی پس از سکته قلبی در حالی صورت گرفته که پیش از سکته قلبی و در زمانی که “رضا سیگارچی” در زندان تهران بزرگ بود بنا بر تاکید پزشکان بهداری این زندان در خواست اعزام وی به بیمارستان تخصصی قلب از سوی مسئولان زندان تهران بزرگ رد شده بود. 

بنقل از یک منبع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت؛ “رضا سیگارچی”, از دراویش گنابادی بازداشت شده در حادثه گلستان هفتم که در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۷ ساله خود میباشد در تاریخ ۸ آذر ماه ۱۳۹۸, دقیقا زمانی که در زندان تهران بزرگ بود در پی سکته قلبی پس از بستری ۲ روزه در بیمارستان لقمان در تهران و انتقال وی به زندان قزلحصار کرج امروز سه شنبه ۱۹ آذر ماه ۱۳۹۸, در پی وخامت حال ناشی از سکته قلبی به بیمارستان امام خمینی تهران اعزام و بستری شد.  

این منبع مطلع همچنین گفت؛ “رضا سیگارچی”, در زمانی که در زندان تهران بزرگ بود به دفعات بدلیل عارضه قلبی به بهداری این زندان اعزام شده بود و دستور اعزام وی به بیمارستان تخصصی قلب از سوی دکتر بهداری زندان تهران بزرگ صادر شده بود اما با توجه به عدم توجه مسئولان این زندان در تسریع انتقال وی به بیمارستان با اعزام این درویش گنابادی به مرکز درمانی تخصصی مخالفت شده بود. 

لازم به ذکر است؛ “رضا سیگارچی”, از دراویش گنابادی بازداشت شده در حادثه گلستان هفتم در مرحله بدوی و طی حکمی بصورت غیابی از سوی دادگاه انقلاب تهران به تحمل ۷ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق، ۲ سال تبعید به استان سیستان و بلوچستان « حکم تبعید با اعمال ماده ۲۳ از قانون مجازات صادر شده است »، ۲ سال محرومیت اجتماعی و رسانه‌ای و ۲ سال ممنوعیت خروج از کشور محکوم شده بود که این حکم پس از ارجاع پرونده این درویش گنابادی به دادگاه تجدیدنظر عینا مورد تائید قرار گرفت. 

پیرامون صدور حکم غیابی برای “رضا سیگارچی”, توسط دادگاه انقلاب تهران لازم به ذکر است این درویش گنابادی که هنگام بازداشت در حادثه گلستان هفتم توسط نیروهای لباس شخصی و امنیتی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود جلسات محاکمه دراویش را فاقد وجاهت قانونی دانسته بود و در زمان برگزاری جلسه دادرسی به همراه ۷ تن دیگر از دراویش گنابادی از رفتن به دادگاه خودداری کرده بودند.

“رضا سیگارچی” به همراه ۴۰ درویش دیگر با انتشار نامه‌ای اعلام کرده بودند: “ما حضور در جلسات نمایشی دادگاه انقلاب را خیانت به عدالت و موجب وهن جامعه حقوقی کشور می‌دانیم و هر زمان قضات پرونده‌های درویشان گنابادی در جریان گلستان هفتم مورد پیگرد و مجازات قرار گرفتند شاید بتوان گفت کورسویی از عدالت هنوز باقی است. بعد از آن ما را به دادگاه فراخوانید تا در دادگاهی علنی و با رعایت شرایط دادرسی منصفانه در انظار عمومی به دفاع از خود بپردازیم”. 

لازم به ذکر است در تاریخ ۱۶ آبان ماه ۱۳۹۸, حقوق بشر در ایران با انتشار گزارشی با مضمون “اعتصاب غذای دراویش زندانی در اعتراض به اعمال محدودیت بر نورعلی تابنده”, تداوم اعتصاب غذای دراویش گنابادی محبوس در تیپ های ۲, ۴ و بند امن زندان تهران بزرگ را اطلاع رسانی کرده بود. 

در تاریخ ۱۲ آذر ماه ۱۳۹۸, دراویش گنابادی محبوس در تیپهای ۲ و ۴ و بند امن زندان تهران بزرگ در حالی که در سی و یکمین روز از اعتصاب غذای اعتراضی شان بسر می بردند نه تنها هیچ توجهی از سوی مسئولان این زندان متوجه در خواستهای آنها نشد بلکه پس از اعلام “علی چهارمحالی” رییس این زندان این دراویش را به زندان‌های سایر شهرستانها منتقل کردند. کسری نوری, صالح الدین مرادی, فرامرز مانگری, اکبر داداشی, بهنود رستمی, علی بهادری, سعید خموشی, رضا سیگارچی, محسن مقدسی, مهدی ایزدپناه, محمدرضا درویشی, حیدر تیموری, سعید سلطانپور, علیرضا لک, وحید خموشی, سعید خموشی, مجید مرادی, عبدالله اسماعیلی, شعیب اسماعیلی, مسلم نوروزی, سعید گودرزی, محمد کریمایی, بابک تقیان, احسان ملک محمدی, امین صفاری, صادق قیصری, مهدی مهدیلو, مصطفی میرمحمدی, اردشیر عشایری, رضا یاوری مطلق, رضا رضایی, مجتبی بیرانوند, میلاد کاکاوند, مرتضی سهراب پور, مصطفی رهسپار و شهاب اکبری از جمله ۳۵ درویش محبوس در زندان تهران بزرگ بودند که به زندانهای دیگر شهرها منتقل شدند.

لازم به یادآوری است، از نیمه‌شب ۱۴ بهمن‌ماه سال ۱۳۹۶ حضور پر تعداد نیرو های امنیتی و انتظامی در اطراف منزل دکتر نور علی تابنده با واکنش منفی سایر دراویش مواجه شد، دراویش گنابادی در حمایت از قطب خود تجمعاتی اطراف منزل دکتر تابنده تشکیل دادند، این تجمعات با دخالت نیروهای انتظامی و لباس شخصی به خشونت کشیده شد و صدها تن زخمی و بازداشت شدند؛ این در حالی بود که پیش تر در شامگاه چهارشنبه ۴ بهمن‌ماه ۱۳۹۶ نیز ماموران امنیتی در اقدامی مشابه در همین مکان حضور یافتند که موجی از نگرانی‌ها در میان دراویش را رقم زده بود.

فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضد صوفی در قم که این سلسله را به ضد شیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.

در سال‌های گذشته اخبار و گزارش‌های پرشماری از احضار، تهدید، بازداشت و در نهایت محاکمه و صدور احکام سنگین برای دراویش – به ویژه دراویش سلسله گنابادی- منتشر شده است.

سازمان عفو بین الملل, در تاریخ ۴ خردادماه ۱۳۹۷, با صدور بیانیه ای ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت زنان دراویش، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود آنها را بی‌قید و شرط آزاد کند.

 سرکوب دراویش گنابادی در ایران ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۸ و ۱۹ این سند معتبر بین المللی و همچنین ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز میباشد که در این ۲ ماده به صراحت بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و همچنین تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی برای افراد چه بصورت جمعی و چه بصورت خصوصی تاکید شده است. 

زندانیان عقیدتی  در زندانهای ایران با کلکسیونی از  موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و عدم برخورداری آنها از حقوق شهروندیشان در درمان بیماریها و آسیبهای جسمی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.

پاسخی بگذارید

این سایت از اکیسمت برای کاهش هرزنامه استفاده می کند. بیاموزید که چگونه اطلاعات دیدگاه های شما پردازش می‌شوند.

Discover more from حقوق بشر در ایران

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading