https://wp.me/p6xuBy-m6V
حقوق بشر در ایران – امروز یکشنبه ۹ شهریور ماه ۱۳۹۹, با توجه به محرومیت ساکنان روستاهای توابع زاهدان از دسترسی به سیستم لوله کشی آب و از سوی دیگر افزایش دمای هوا حداقل ۷ کودک بر اثر غرق شدن در هوتگها و رودخانه ها جان باختند.
به گزارش حقوق بشر در ایران, از حدود ۲۰ روز پیش تا روز شنبه ۸ شهریور ماه ۱۳۹۹, دستکم ۷ کودک بر اثر غرق شدگی در آب رودخانه ها و هوتگ های آبرسانی در حومه استان سیستان و بلوچستان جان خود را از دست دادند. علت غرق شدن این کودکان مراجعه به این رودخانه و هوتگها برای آب تنی و بازی و یا همراهی خانواده هایشان برای شستشوی ظروف و لباس بوده است.
براساس اعلام منابع خبری آگاه از استان سیستان بلوچستان در گفتگو با حقوق بشر در ایران: “از ۲۰ روز پیش, یحیی گرگیج، حسنی امرا، فاطمه پا، یسنا پادیان، علی اکبر بشکار، زینب غلامی پور و مبین جمشید زهی, هشت کودکی هستند که در هوتگ ها و رودخانه های سیستان بلوچستان غرق شدند و همه این کودکان بر اثر نبود سیستم آب لوله کشی برای شستشوی ظروف و لباس و یا برای رهائی از گرما به دلیل محرومیت از دسترسی استخر مجهز و سایر امکانات سرمازا به این رودخانه ها و هوتگ ها آمده بودند.”
این منبع مطلع همچنین افزود: “این کودکان در وضعیت بسیار بدی زندگی کودکانه خود را سپری می کنند و علاوه بر این کودکان سیستان و بلوچستان با خطر حمله گاندو « تمساح بومی » هم مواجه هستند که در این هوتگ ها و رودخانه زیست می کنند.”
بر همین اساس در تاریخ ۸ شهریور ماه ۱۳۹۹، مبین جمشید زهی، کودک ۶ ساله ساکن روستای دامن از ساکنان روستای دامن از توابع ایرانشهر در حالی که برای آب تنی و بازی کنار رودخانه مجاور روستای محل سکونتش رفته بود پس از ورود به آب رودخانه غرق شد.
- بیشتر بخوانید: کودک ۶ ساله ساکن روستای توابع ایرانشهر در رودخانه غرق شد
همچنین فاطمه پا و یحیی گرگیج, دو کودک دیگر اهل روستای کرگ شیخان از توابع شهرستان دشتیاری که برای برداشت آب آشامیدنی خانه به این هوتگ آمده بودند در پی ورود ورود به آب جان باختند.
- بیشتر بخوانید: دو کودک ساکن شهرستان دشتیاری در هوتگ غرق شدند
دسترسی افراد به امکانات شهری, پزشکی و بهداشتی از جمله موارد تاکید شده در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد و بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب از نظر بهداشت, درمان, خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.

