By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-iOV
حقوق بشر در ایران – روز شنبه ۱۶ فروردین ماه ۱۳۹۹, مهدی ربیعی, زندانی متهم به جرائم مالی محبوس در تیپ ۵ اندرزگاه ۳ سالن ۲ زندان تهران بزرگ در اثر محرومیت از حق درمان و عدم رسیدگی پزشکی جان باخت. این زندانی درحال تحمل دوران محکومیت حبس تعزیری ۵ ساله خود بود.
به گزارش حقوق بشر در ایران, روز شنبه ۱۶ فروردین ماه ۱۳۹۹, مهدی ربیعی, متولد ۱۳۵۶, محبوس در تیپ ۵ اندرزگاه ۳ سالن ۲ زندان تهران بزرگ متهم به جرائم مالی که در حال تحمل دوران حبس تعزیری ۵ ساله خود در این زندان بود در پی عفونت ریه و عدم رسیدگی پزشکی و محرومیت از حق درمان جان باخت. این زندانی از ۱ هفته قبل مرگ با سرفه های شدید و علائم شبه کرونا بدون توجه مسئولان این زندان بدون توجه در اعزام وی به مرکز درمانی تخصصی رها شده بود.
بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت: “مهدی ربیعی, ۴۱ ساله, ساکن تهران که به دلیل اتهام مالی « چک برگشتی », به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم شده بود در تیپ ۵ اندرزگاه ۳ سالن ۲ زندان تهران بزرگ حبس خود را سپری می کرد بر اثر ابتلا به عفونت ریه و با علائمی شبیه کرونا در اثر بی توجهی مسئولان زندان تهران بزرگ جان خود را از دست داد”.
این منبع مطلع همچنین گفت: “این زندانی از ۵ روز پیش از مرگ سرفه های خشک و پی یا پی داشت اما هیچگونه اعزامی برای وی به مرکز درمانی صورت نگرفت و فقط زمانی که نفسهای آخر خود را می کشید به بیمارستان منتقل شد اما متاسفانه چند دقیقه بعد از ورود به بیمارستان جان باخت”.
زندانیان محبوس در زندانها با توجه به زندگی جمعی از درصد بالایی در ابتلا به ویروس کرونا برخوردار هستند اما از سوی سازمان زندانها و مسئولان حکومتی و دولتی اقدامات اساسی برای مقابله با این ویروس در زندانها صورت نگرفته و زندانیان بسیاری از دسترسی به اقلام بهداشتی و پیشگیری در ابتلا به این ویروس مرگ بار محروم هستند.
در توضیحات بیشتر در مورد شیوع ویروس کرونا در ایران لازم به ذکر است؛ این ویروس, به شدت در حال سرایت به انسانهاست و موجی از نگرانی را در ایران پس از گذشت بیش از ۴۵ روز از ورود این بیماری در کشور و اعلام دیر هنگام مسئولان وزارت بهداشت بوجود آورده است.
طی هفته های اخیر با توجه به شیوع ویروس کرونا و وسعت ابتلای این بیماری در میان زندانیان محبوس در زندانهای کشور با توجه به زندگی دسته جمعی این شهروندان در محیطهای آلوده زندان و محرومیتهای گسترده در دسترسی زندانیان به اقلام بهداشتی و نبود سایر امکانات درمانی و بهداشتی در بهداری زندانهای کشور موجی از نارضایتی را در میان زندانیان بوجود آورده است.
دسترسی افراد به امکانات پزشکی و بهداشتی از جمله موارد تاکید شده در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد و بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب از نظر بهداشت, درمان, خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.