گزارشی از وضعیت خالد پیرزاده، زندانی سیاسی

حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۱۱تیر ماه ۱۴۰۳، خالد پیرزاده، از حق درمان و سایر حقوق شهروندی خود محروم است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز دوشنبه ۱۱ تیر ماه ۱۴۰۳، خالد پیرزاده، فعال مدنی مشروطه خواه و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در پی محرومیت از حق دسترسی به خدمات پزشکی، دوران حبس تعزیری خود را سپری می کند. خالد پیرزاده، چندی پیش، توسط قاضی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، در مجموع به تحمل ۵ سال و ۸ ماه حبس تعزیری، محکوم شده است.  

به نقل از یک فرد نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”خالد پیرزاده، در حالی دوران حبس خود را سپری می کند که مشکلات قلب وی بیش از پیش افزایش پیدا کرده و تنها اقدام درمانی صورت گرفته برای وی اعزام به بهداری زندان است اما با توجه به عدم وجود پزشک متخصص قلب باید برای انجام اقدامات تخصصی به بیمارستان خارج از زندان اعزام بشود اما دادستان تهران و ضابط امنیتی پرونده اش مانع اعزام وی به مرکز درمانی شدند.” 

این فرد مطلع در ادامه افزود:”خالد پیرزاده از فروردین ماه سال جاری هم با توجه به طراحی تابلویی با مضمون دادخواهی خانواده های دادخواه از حق تماس با خانواده خود نیز محروم شده است.” 

این زندانی سیاسی، در تاریخ ۳۰ دی ماه ۱۴۰۲، بر اثر وخامت وضعیت جسمانی به صورت اورژانسی به بیمارستان لقمان تهران، اعزام و پس از چند روز بستری و افزایش مشکلات قلبی در چندی بعد برای تکمیل درمان خود به بیمارستان ظالقانی تهران منتقل و بستری شده بود. 

لازم به اشاره است، خالد پیرزاده، در تاریخ ۴ دی ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی ایمان افشاری ـ رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهامات (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور)، (فعالیت تبلیغی غعلیه نظام)، (نشر اکاذیب در فضای مجازی) و (تحصیل مال نامشروع) محاکمه  و اواسط دی ماه ۱۴۰۲، به اتهام (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور) به تحمل ۵ سال حبس تعزیری و از بابت اتهام (فعالیت تبلیغی علیه نظام) هم به تحمل ۸ ماه حبس تعزیری محکوم شد. 

خالد پیرزاده، در تاریخ ۲۸ شهریور ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی در فرودگاه اهواز، بازداشت و پس از تحمل چند روز بلاتکلیفی برای بازجویی و تشکیل پرونده به تهران و بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات و واقع در زندان اوین، منتقل شد و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، به بند کارگری موسوم به اندرزگاه ۶ (بند۳۵۰ سابق) منتقل و در تاریخ ۶ آذر ماه ۱۴۰۲، توسط بازپرس شعبه ۳ دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، تفهیم اتهام شد. 

این فعال سیاسی مشروطه خواه، پیشتر هم در تاریخ ۵ بهمن ماه ۱۳۹۸، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهامات (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور)، (توهین به رهبری)، (تمرد از دستور ماموران در حین انجام وظیفه)، (خروج غیرقانونی از کشور) و (ورود غیرقانونی به کشور) در مجموع به تحمل ۲۳ سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد و این حکم در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹، عینا توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران تائید و پس از تجمیع جرائم تحمل ۵ سال حبس تعزیری برای وی لازم به اجرا شده بود.  

وی، نخستین مرحله در اردیبهشت ماه ۱۳۹۸، توسط ماموران اطلاعات سپاه در تهران بازداشت و به سلول انفرادی بند امنیتی ۲ الف سپاه واقع در زندان اوین منتقل و پس از طی مراحل بازجوئی و تحمل بلاتکلیفی طولانی مدت به بند قرنطینه و پس از آن به اندرزگاه ۴ سالن ۴ زندان اوین منتقل و چندی بعد به زندان رجائی شهر کرج و سپس توام با ضرب و شتم به زندان تهران بزرگ و سپس به زندان شیبان اهواز در استان خوزستان منتقل شد و در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۴۰۱، پس از تحمل بخشی از مجموع حبس تعزیری خود آزاد شده بود. 

زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است. 

Please follow and like us: