عثمان اسماعیلی، فعال کارگری به زندان بازگردانده شد

حقوق بشر در ایران ـ امروز چهارشنبه ۲۴مرداد ماه ۱۴۰۳، عثمان اسماعیلی، برای تحمل حبس به زندان سقز بازگردانده شد. 

به گزارش حقق بشر در ایران به نقل از کُردپا، روز سه‌شنبه ٢٣ مرداد ماه ۱۴۰۳، عثمان اسماعیلی، فعال کارگری و زندانی سیاسی، در پی اتمام دوران مرخصی، برای سپری کردن ادامه حبس تعزیری خود به زندان شهرستان سقز بازگردانده شد. این فعال کارگری در حال سپری کردن دوران حبس تعزیری ۱ سال و ۶ ماهه خود است.   

براساس این گزارش، بازداشت عثمان اسماعیلی، در پی احضار تلفنی و مراجعه این فعال کارگری به شعبه ۲ اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان سقز صورت گرفته است. 

همچنین، یک فرد مطلع در تشریح وضعیت جسمانی عثمان اسماعیلی اعلام کرد:”این فعال کارگری فارغ از تنگی کانال نخاع که چهار مهره وی را به شدت درگیر کرده و نیاز مبرم به عمل جراحی دارد، در تاریخ ٣٠ مرداد ١۴٠٣ می‌بایست برای پیگیری نتیجه آخرین عمل جراحی‌اش در بیمارستان فیروزگر، تهران حضور پیدا کند.” 

لازم به اشاره است، عثمان اسماعیلی، در تاریخ ۵ خرداد ماه ۱۴۰۳، برای انجام کارهای درمانی خود به مرخصی اعزام شده بود و طی این مدت ۵ مرحله در سنندج، مهاباد و تهران تحت عمل جراحی قرار گرفته است. 

همچنین، در تاریخ ۳ دی ماه ۱۴۰۲، بر اثر ابتلا به بیماری (فنق اینگویتال) از زندان مرکزی شهرستان سقز به بیمارستان و سپس پزشکی قانونی آن شهرستان منتقل و درنهایت نیاز وی به عمل جراحی تائید و بدون اعلام به خانواده اش به تهران و زندان اوین، منتقل شد اما در پی امتناع آن زندان از پذیرش عثمان اسماعیلی، وی به شهر سنندج منتقل و پس از انجام عمل جراحی به زندان مرکزی سنندج منتقل شده بود و در پی ابتلا به مشکلات نخاع و ستون فقرات و امتناع مسئولان آن زندان، برای درمان این فعال کارگری، از دسترسی به خدمات پزشکی محروم مانده بود در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، به زندان شهرستان سقز بازگردانده شد.

این فعال کارگری، در تاریخ ۲۲ ابان ماه ۱۴۰۲، پس از احضار به شعبه ۲ اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان سقز، بازداشت و برای سپری کردن دوران حبس تعزیری خود به زندان مرکزی سقز منتقل شد ولی در پی وخامت وضعیت جسمانی، در تاریخ  ۳ دی ماه ۱۴۰۲، به بیمارستان آن شهرستان، اعزام و بدون تکمیل دوره درمان، به زندان بازگردانده شده بود.

همچنین، اوایل شهریور ماه ۱۴۰۲، عثمان اسماعیلی، توسط قاضی جواد مصطفایی، رئیس شعبه اول دادگاه انقلاب سقز، از بابت اتهام(عضویت در جمعیت‌های معارض کشور ـ باغی کومله) به تحمل ۲ سال و ۶ ماه و ۱۵ روز حبس تعزیری و به اتهام(فعالیت تبلیغی علیه نظام) هم به تحمل ۷ ماه و ۱۵ روز حبس تعزیری محکوم شد اما قاضی دادگاه با اعمال ماده ۳۸ قانون مجازات اسلامی و وضعیت سنی این فعال کارگری و با اجرای ماده ۶ قانون کاهش مجازات کیفری، مجازات حبس تعزیری لازم به اجرای وی را از ۲ سال و ۶ ماه و ۱۵ روز به ۱ سال و ۴ ماه حبس تعزیری تبدیل کرد و این حکم بدون تشکیل جلسه دادرسی توسط قاضی شعبه دادگاه تجدیدنظر استان کردستان، عینا تائید شده بود. 

عثمان اسماعیلی، در تاریخ ۱۹ بهمن ماه ۱۴۰۱، در حالی که به همراه فرزندش به پیاده روی رفته بود هنگام بازگشت به منزل در خیابان (شهدا) در این شهرستان، توام با ارعاب و تهدید توسط نیروهای امنیتی، بازداشت و پس از انتقال به اداره اطلاعات شهرستان سقز و چند ساعت بازجویی فرزند این فعال کارگری آزاد شد اما عثمان اسماعیلی جهت تشکیل پرونده به بازداشتگاه آن ارگان امنیتی در شهر سنندج مرکز استان کردستان، منتقل و در تاریخ ۲۴ اسفند ماه ۱۴۰۱، پس از طی مراحل بازجویی و تفهیم اتهام در شعبه ۳ دادسرای عمومی و انقلاب سقز، به زندان آن شهرستان منتقل و در تاریخ  ۲۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه آزاد شد و اوایل خرداد ماه ۱۴۰۲، با دریافت ابلاغیه ای کتبی به جلسه دادرسی در دادگاه انقلاب سقز برای تاریخ رسیدگی ۲۸ خرداد ماه ۱۴۰۲، احضار  و توسط قاضی جواد مصطفایی ـ رئیس شعبه اول دادگاه انقلاب شهرستان سقز و کیوان جهانی ـ مستشار شعبه، محاکمه شده بود.

این فعال کارگری، پیشتر هم به دفعات از سوی ارگانهای امنیتی شهرستان سقز، بازداشت و یا احضار شده و با توجه به پرونده سازی های مستمر و تلاش ارگانهای امنیتی و انتظامی آن شهرستان در جهت سرکوب آزادی بیان و عقیده، به تحمل حبس تعزیری محکوم شده بود. 

زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است. 

Please follow and like us: