By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-PZ4
حقوق بشر در ایران ـ امروز سه شنبه ۲۵دی ماه ۱۴۰۳، خالد پیرزاده، زندانی سیاسی از بر اثر افزایش فشارهای روحی ـ روانی اقدام به خودکشی کرد.
به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای اخیر، خالد پیرزاده، فعال سیاسی مشروطه خواه و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، بر اثر تداوم محرومیت از حق درمان، ممانعت از اعزام وی به مرکز درمانی و سایر حقوق شهروند ایش، اقدام به خودکشی کرد.
زینب زبیدی، همسر این زندانی سیاسی، با انتشار مطلبی در صفحه شخصی خود تشریح کرد:”آقای پیرزاده در اعتراض به عدم دریافت داروهای حیاتی خود و محرومیت از حق درمان، از طریق بریدن رگ گردن خود اقدام به خودکشی کرد و در پی این اقدام به بیمارستان منتقل شده و پس از زدن بخیه، به زندان بازگردانده شد.”
پیشتر نیز، در تاریخ ۲۳ دی ماه ۱۴۰۳، صفحه شخصی منتسب به خالد پیرزاده، از محرومیت این زندانی سیاسی از حق درمان بر اثر اتمام داروهای مصرفی اش، خبر داده بود.
این زندانی سیاسی، در تاریخ ۳۰ دی ماه ۱۴۰۲، بر اثر وخامت وضعیت جسمانی به صورت اورژانسی به بیمارستان لقمان تهران، اعزام و پس از چند روز بستری و افزایش مشکلات قلبی در چندی بعد برای تکمیل درمان خود به بیمارستان ظالقانی تهران منتقل و بستری شده بود.
لازم به اشاره است، خالد پیرزاده، در تاریخ ۴ دی ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی ایمان افشاری ـ رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور»، «فعالیت تبلیغی غعلیه نظام»، «نشر اکاذیب در فضای مجازی» و «تحصیل مال نامشروع» محاکمه و اواسط دی ماه ۱۴۰۲، به اتهام «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور» به تحمل ۵ سال حبس تعزیری و از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» هم به تحمل ۸ ماه حبس تعزیری محکوم شد.
خالد پیرزاده، در تاریخ ۲۸ شهریور ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی در فرودگاه اهواز، بازداشت و پس از تحمل چند روز بلاتکلیفی برای بازجویی و تشکیل پرونده به تهران و بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات و واقع در زندان اوین، منتقل شد و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، به بند کارگری موسوم به اندرزگاه ۶ (بند۳۵۰ سابق) منتقل و در تاریخ ۶ آذر ماه ۱۴۰۲، توسط بازپرس شعبه ۳ دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، تفهیم اتهام شد.
این فعال سیاسی مشروطه خواه، پیشتر هم در تاریخ ۵ بهمن ماه ۱۳۹۸، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور»، «توهین به رهبری»، «تمرد از دستور ماموران در حین انجام وظیفه»، «خروج غیرقانونی از کشور» و «ورود غیرقانونی به کشور» در مجموع به تحمل ۲۳ سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد و این حکم در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹، عینا توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران تائید و پس از تجمیع جرائم تحمل ۵ سال حبس تعزیری برای وی لازم به اجرا شده بود.
وی، نخستین مرحله در اردیبهشت ماه ۱۳۹۸، توسط ماموران اطلاعات سپاه در تهران بازداشت و به سلول انفرادی بند امنیتی ۲ الف سپاه واقع در زندان اوین منتقل و پس از طی مراحل بازجوئی و تحمل بلاتکلیفی طولانی مدت به بند قرنطینه و پس از آن به اندرزگاه ۴ سالن ۴ زندان اوین منتقل و چندی بعد به زندان رجائی شهر کرج و سپس توام با ضرب و شتم به زندان تهران بزرگ و سپس به زندان شیبان اهواز در استان خوزستان منتقل شد و در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۴۰۱، پس از تحمل بخشی از مجموع حبس تعزیری خود آزاد شده بود.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.