بازگشت اصغر امیرزادگان به زندان فیروزآباد در پی اتمام دوران مرخصی

حقوق بشر در ایران ـ امروز چهارشنبه ۲۱ خردادماه ۱۴۰۴، اصغر امیرزادگان، برای تحمل ادامه حبس به زندان فیروزآیاد، بازگشت. 

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران، روز سه شنبه ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۴، اصغر امیرزادگان، دبیر بازنشسته ریاضیات، فعال صنفی فرهنگیان، ساکن شهرستان فیروزآباد از توابع استان فارس و زندانی سیاسی، پس از اتمام دوران مرخصی برای تحمل ادامه حبس به زندان فیروزآباد، بازگشت. 

براساس این گزارش، بازشت اصغر امیرزادگان به زندان فیروزآباد، پس از اتمام دوران مرخصی این زندانی سیاسی صورت گرفته است. 

لازم به ذکر است، اصغر امیرزادگان، اواخر اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، در پی محرومیت از حقوق اولیه خود از جمله حق استفاده از مرخصی در زندان فیروزآباد، اعتصاب غذای اعتراضی کرد و پس از گذشت ۸ روز از این نافرمانی مدنی، در تاریخ ۷ خرداد ماه ۱۴۰۴، به مرخصی اعزام شده بود. 

اواخر اسفند ماه ۱۴۰۳، اصغر امیرزادگان، در مرحله واخواهی، توسط وحید رهایی ـ مستشار شعبه اول دادگاه انقلاب شهرستان فیروزآباد، از بابت اتهام «توهین به رهبری» به تحمل ۲ سال حبس تعزیری و به اتهام «تبلیغ علیه نظام» هم به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم و در تاریخ ۲۳ فروردین ماه ۱۴۰۴، در مقابل درب منزلش، توسط نیروهای امنیتی، دستگیر و به زندان شهرستان فیروزآباد از توابع استان فارس، منتقل شده بود. 

اصغر امیرزادگان، پیشتر هم توسط قاضی شعبه دادگاه انقلاب فیروزآباد، از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شده بود و در همین پرونده بصورت غیابی، توسط قاضی شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری ۲ فیروزآباد و مستشار شعبه اول دادگاه انقلاب فیروزآباد، از بابت اتهامات «توهین به رهبری» و «توهین به بنیانگذار جمهوری» به تحمل ۲ سال حبس تعزیری و به اتهام«فعالیت تبلیغی علیه نظام» هم به تحمل ۱ سال حبس تعزیری، محکوم شده بود. 

معلمی که به جرم مطالبه‌گری در زندان است

اصغر امیرزادگان، یکی از چهره‌های شناخته‌شده در جنبش صنفی معلمان استان فارس، از روز چهارشنبه ۳۱ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۴، در اعتراض به ادامه بازداشت و شرایط غیرانسانی زندان فیروزآباد، دست به اعتصاب غذا زده است. خانواده او تأکید کرده‌اند که وی دچار بیماری شدید گوارشی بوده و ادامه این وضعیت می‌تواند جان او را به خطر بیندازد.

او در پیامی صوتی که از داخل زندان منتشر کرده، با لحنی ملایم اما استوار، گفته است: «این اعتصاب، انتخاب من نبود؛ تنها راهی است که برای دیده‌شدن باقی مانده است. نه دادگاه، نه وکیل، نه رسیدگی، تنها سکوت و سلول.»

اصل ۲۷ قانون اساسی؛ آزادی اجتماعاتی که در عمل جرم‌انگاری می‌شود

بر اساس اصل ۲۷ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: «تشکیل اجتماعات و راه‌پیمایی‌ها، بدون حمل سلاح، به شرط آن‌که مخل به مبانی اسلام نباشد آزاد است.»

فعالیت‌های صنفی معلمان، از جمله تشکیل شوراها، تجمع‌های اعتراضی، یا بیانیه‌خوانی‌های مدنی، نه‌تنها مسلحانه نیست، بلکه در راستای مطالبات حقوقی و معیشتی انجام می‌شود. با این حال، طی سال‌های گذشته، ده‌ها معلم به‌دلیل همین فعالیت‌های قانونی بازداشت شده‌اند و اصغر امیرزادگان تنها یکی از آن‌هاست.

قانون آیین دادرسی کیفری: بلاتکلیفی پرونده، خلاف صریح قانون

مطابق ماده ۷ قانون آیین دادرسی کیفری، رسیدگی به پرونده‌ها باید «در اسرع وقت» و بدون تأخیر صورت گیرد. اما وضعیت پرونده امیرزادگان ـ مانند بسیاری از فعالان مدنی دیگر ـ به‌رغم گذشت هفته‌ها، همچنان در وضعیت بلاتکلیف قرار دارد. چنین تأخیری نه‌تنها خلاف نص قانون، بلکه مصداق سلب آزادی بدون روند قضایی مؤثر است.

اعتصاب غذا؛ فریاد بی‌پاسخ انسان در زنجیر

اعتصاب غذا، بر اساس اسناد بین‌المللی، یکی از آخرین ابزارهای اعتراضی زندانیان است؛ شکلی از کنش غیرخشونت‌آمیز که زندانی در آن با به‌خطر انداختن جسم خود، علیه بی‌عدالتی فریاد می‌زند. در قواعد حداقلی رفتار با زندانیان (قواعد نلسون ماندلا) آمده است که زندانی حق دارد از هر ابزار اعتراضی مسالمت‌آمیز استفاده کند و مسئولیت حفظ سلامت او بر عهده زندان‌بانان و نهادهای قضایی است.

در ایران، با وجود آگاهی مسئولان از وضعیت سلامتی امیرزادگان، بی‌توجهی به اعتصاب غذای او، مصداق بی‌مبالاتی خطرناک و نقض وظیفه قانونی حفظ سلامت زندانی است.

تعهدات بین‌المللی ایران؛ مطالبه‌گری صنفی جرم نیست

ایران عضو میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی (ICCPR) است. این میثاق در ماده ۲۲ تصریح می‌کند: «هر کس حق دارد آزادانه با دیگران اتحادیه تشکیل دهد، از جمله اتحادیه‌های صنفی برای حمایت از منافع خود.»

مطابق همین میثاق، بازداشت فعالان صنفی به‌دلیل فعالیت مسالمت‌آمیز، نقض صریح تعهدات بین‌المللی جمهوری اسلامی تلقی می‌شود. نهادهای بین‌المللی از جمله سازمان جهانی کار (ILO) و عفو بین‌الملل بارها نسبت به بازداشت معلمان ایرانی اعتراض کرده‌اند.

آیا مطالبه معیشت، تهدید امنیت ملی است؟

نکته نگران‌کننده‌تر، آن است که فعالیت‌های صنفی معلمان در ایران، اغلب تحت عناوینی چون «اقدام علیه امنیت ملی» یا «تبلیغ علیه نظام» جرم‌انگاری می‌شود. این در حالی است که اصول حقوق کیفری، به‌ویژه اصل قانونی بودن جرم و مجازات، ایجاب می‌کند که رفتارهای مشروع و مبتنی بر حق، نباید به‌صرف نارضایتی حاکمیت، جرم تلقی شوند.

چگونه ممکن است معلمی که تنها خواهان افزایش حقوق یا بهبود کیفیت آموزش است، با خطر اتهامات امنیتی روبه‌رو شود؟ این همان نقطه‌ای است که قانون به ابزار سرکوب بدل می‌شود.

مسئولیت حکومت در قبال جان زندانیان

طبق ماده ۲۹۱ قانون مجازات اسلامی، اگر فردی به دلیل بی‌مبالاتی یا ترک فعل باعث آسیب یا مرگ دیگری شود، مسئول شناخته می‌شود.

این فعال صنفی فرهنگیان، در یکی از پرونده های قضایی خود در تاریخ  ۱۹ اسفند ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی اکبر روستا ـ رئیس شعبه ۲ دادگاه انقلاب شهرستان فیروزآباد از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به پرداخت ۳۰ میلیون ریال جریمه نقدی بدل از ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شده بود و در پی عدم اعتراض به این حکم و عدم پرداخت جریمه نقدی به تحمل ۶ ماه حبس لازم به اجرا محکوم شد و در تاریخ ۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، برای سپری کردن حبس تعزیری خود، توسط ماموران نیروی انتظامی بازداشت و به زندان منتقل و چندی بعد آزاد شد. 

اصغر امیرزادگان، از بابت دیگر پرونده قضایی خود، در تاریخ ۱۴ دی ماه ۱۴۰۲، در حالی که ۹ ماه از مجموع حبس تعزیری ۵ ساله خود را سپری کرده بود پس از تائید درخواست اعاده دادرسی در شعبه دیوان عالی کشور و ابلاغ توقف ادامه حبس، آزاد شد و در تاریخ ۸ بهمن ماه ۱۴۰۲، بدون تشکیل جلسه دادرسی توسط ـ نادر قلندری و رضا رحیمیان، مستشاران شعبه ۱ دادگاه تجدیدنظر استان فارس، به ۲ سال حبس تعزیری، دو سال منع فعالیت در فضای مجازی، ابطال گذرنامه و ۲ سال منع خروج از کشور، محکوم شد. 

امیرزادگان، در تاریخ ۱۶ خرداد ماه ۱۴۰۲، برای سپری کردن دوران حبس تعزیری ۸ ماهه خود بازداشت و به زندان آن شهرستان منتقل شد اما در تاریخ ۲۰ خرداد ماه ۱۴۰۲، از بابت دیگر پرونده قضایی خود توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز، محاکمه و در تاریخ ۲۷ خرداد ماه ۱۴۰۲، از بابت اتهام «اجتماع و تبانی» به تحمل ۵ سال دیگر حبس تعزیری محکوم شد و این حکم در تاریخ ۲ آبان ماه ۱۴۰۲، توسط قاضی شعبه ۳۷ دادگاه تجدیدنظر استان فارس، عینا تائید و ر حالی که این فعال صنفی فرهنگیان، در حال سپری کردن حبس تعزیری اش از بابت دیگر پرونده قضایی خود بود حکم مذکور در زندان به وی ابلاغ شده بود.   

این فعال صنفی فرهنگیان، در تاریخ ۱۵ مرداد ماه ۱۳۹۸، توسط دادگاه انقلاب شیراز، از بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام» به تحمل ۱ سال حبس تعلیقی محکوم شد. پس از ابلاغ این حکم و اعتراض نماینده دادستان بعنوان دیگر طرف این دعوای حقوقی پرونده به شعبه دادگاه تجدیدنظر استان فارس، ارجاع و این فعال صنفی فرهنگیان، در نهایت به تحمل ۸ ماه حبس تعزیری محکوم و پرونده وی به شعبه اجرای احکام دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان فیروزآباد ارجاع شده بود. 

این فعال فرهنگی بازنشسته، در پرونده ای دیگر هم توسط شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری ۲ شهرستان فیروزآباد، در تاریخهای ۲۵ و ۲۸ خرداد ماه ۱۳۹۸ از بابت اتهامات «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به مقامات دولتی» و «نشر اکاذیب»، محاکمه و به تحمل ۶ ماه حبس با طول مدت تعلیق ۱۸ ماهه محکوم شده بود. 

اصغر امیرزادگان، در ادامه فعالیتهای صنفی و مدنی خود، در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، همزمان با تجمعات سراسری فرهنگیان ایران به مناسبت روز جهانی کارگر و روز معلم توسط ماموران امنیتی بازداشت و پس از طی مراحل بازجویی و تفهیم اتهام در تاریخ ۱۵ تیر ماه ۱۴۰۱، آزاد شدند. 

همچنین، در تاریخ ۱۴ اسفند ماه ۱۴۰۰، اصغر امیرزادگان، پس از حضور در شعبه ۱۴ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان فیروزآباد و طی مراحل بازپرسی و تفهیم اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» با تودیع قرار کفالت به مبلغ ۳۰۰میلیون تومان بطور موقت آزاد شده بود.  

اصغر امیرزادگان، از جمله فعالان صنفی فرهنگیان است که سابقه احضار، بازداشت، بازجویی و محرومیت کیفری را در کارنامه فعالیتهای صنفی خود دارد. 

همچنین، در تاریخ ۲۳ آذرماه ۱۴۰۰، شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری ۲ شهرستان فیروزآباد از توابع استان فارس بصورت غیابی اصغر امیرزادگان را به اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام» به تحمل ۱ سال حبس تعزیری و مسدوسازی صفحه اینستاگرام شخصی و به ۲ سال محرومیت از فعالیت در فضای مجازی و محرومیت از حق استفاده از پیام رسان های داخلی و خارجی محکوم کرده بود. 

اصغر امیرزادگان، در تاریخ ۵ مرداد ماه ۱۴۰۰، در پی احضار به شعبه ۲ بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب فیروزآباد پس از تفهیم اتهام با صدور قرار کفالت بازداشت و به زندان فیروزآباد منتقل و چند روز بعد با تودیع قرار کفالت آزاد شد. 

امیرزادگان، در سال ۱۳۹۸، توسط شعبه دادگاه کیفری ۲ شهرستان فیروزآباد با اتهام توهین به مقامات به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری و در بخش دیگری از همان پرونده هم توسط شعبه دادگاه انقلاب فیروزآباد، به اتهام تبلیغ علیه نظام به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. 

این فعال صنفی معلمان استان فارس، در تاریخ ۳۱ فروردین ماه ۱۳۹۸ هم به اداره اطلاعات نیروی انتظامی شهرستان فیروزآباد، احضار و سپس به دادستانی این شهر منتقل و در پی حضور در جلسه بازپرسی دفاعیات را از بابت اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «نشر اکاذیب» به دادستان عمومی و انقلاب شهرستان فیروزآباد ارائه و با دستور بازداشت به همراه ماموران انتظامی به  زندان فیروزآباد شیراز منتقل و در تاریخ ۱ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸ با تودیع قرار کفالت آزاد شد اما مجددا در تاریخ ۲ اردیبهشت ۱۳۹۸، طی احضاریه ای کتبی برای تاریخ رسیدگی ۷ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸ به دادسرای عمومی و انقلاب شهرستان فیروزآباد احضار و پس از حضور در جلسه بازپرسی دفاعیات تکمیلی خود را ارائه کرد. 

اصغر امیرزادگان، در تحصن سراسری معلمان در مهرماه ۱۳۹۷، با اتهام «نشر اکاذیب» و «تشویش اذهان عمومی»، بازداشت و پس از طی مراحل بازجویی بازپرسی و تفهیم اتهام ۲ روز بعد با تودیع قرار کفالت ۳۰ میلیون تومان آزاد شد و در مراحل دادرسی در آن پرونده برای وی قرار منع تعقیب صادر شد.

ممانعت از انجام فعالیتهای صنفی، ناقض ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مفاد ۲۱ و ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است.

احضار، بازداشت و پرونده سازی بر علیه فعالان صنفی در حالی صورت می‌گیرد که مطالبات آنها صنفی و برای دستیابی به حقوق شهروندیشان در راستای اصل ۲۷ قانون اساسی ایران است. 

Please follow and like us: