گزارشی از وضعیت رضا آریا، زندانی سیاسی محبوس در زندان کرمان

حقوق بشر در ایران ـ امروز یکشنبه ۱۳ آبان ماه ۱۴۰۳، رضا آریا، زندانی سیاسی در تبعید از حقوق اولیه خود محروم است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از شرق، امروز یکشنبه ۱۳ آبان ماه ۱۴۰۳، رضا آریا، متولد: ۱۳۵۸، متاهل، دارای ۱ فرزند، از محکومان قطعی پرونده موسوم به «اعتراضات کمالشهر» محبوس در زندان مرکزی استان کرمان، در حالی دوران حبس تعزیری ۱۰ ساله توام با تبعید(نفی بلد) خود را سپری می کند که از حق دادرسی عادلانه، اعزام به مرخصی و یا حتی «آزادی با در نظر گرفتن بخشنامه های ابلاغی قوه قضائیه» هم محروم شده و علیرغم ارجاع پرونده وی به شعبه ۹ دیوان عالی کشور، در وضعیت بلاتکلیفی بسر می برد.

شهلا اروجی، یکی از وکلای مدافع رضا آریا، پیرامون آخرین وضعیت حقوقی پرونده موکل خود اعلام کرد:”آقای آریا، قصد قتل و علم به وقوع قتل روح عجمیان را نداشته و این موضوع اهمیت ویژه‌ای در پرونده خواهد داشت.  بنا‌ بر سوابق، آقای رضا آریا، گرچه متأسفانه در حرکتی متأثر از هیجان، صرفا یک لگد به سمت مقتول، انداخته است، اما باید توجه کرد که رضا آریا هیچ‌گونه اطلاعی از اینکه قرار است روح الله عجمیان در ادامه ‌آسیب ببیند، نداشته و فاقد هرگونه قصد عامدانه و حتی علم در امکان وقوع قتل در آتیه بوده است. بنابراین اقدام به انجام فعلی غیرکشنده کرده است که ارتکاب این مسئله در قانون تعریف مشخص شده و کیفر مشخص دارد و تحت عنوان مشارکت در صدمات عمدی غیرمؤثر در فوت، قابلیت کیفر حبس تعزیری در محدوده مشخص به موجب قانون دارد.

وکیل مدافع رضا آریا در ادامه افزود:”موکل، درحالی‌که فاقد هرگونه سلاح سرد بوده و هرگز هیچ‌ گونه اقدام و تلاشی جهت انسداد راه‌های مواصلاتی نکرده است، اساسا توان ارتکاب این مسائل را ندارد و همه این موارد در روند تحقیقات پرونده اثبات شده که موکل هیچ‌گونه دخالتی در وقوع انسداد راه‌ها و ترافیک حاصله در آن منطقه جغرافیایی در آن تاریخ نداشته است. طبق گفته‌های اروجی، وکیل این پرونده، رضا آریا هیچ‌گونه سلاح سردی نه همراه ‌داشته و نه استفاده کرده است و از همان عملکرد اشتباه هیجانی، یعنی ارتکاب یک لگد انداختن نیز خودش دچار عذاب وجدان شدیدی شده؛ زیرا حقیقتا نمی‌دانسته قرار است بانی «قتل» شود و با تمامی این مسائل اما تحت عنوان مجازات محاربه به ۱۰ سال حبس در تبعید محکوم شده است. حالا دادگاه صادرکننده رأی با کلیه مسائل ازجمله اعطای مرخصی که زندان موافقت کرده هم مخالفت کرده و حتی از امکان آزادی مشروط و برخورداری از کلیه تخفیفات قانونی در آتیه نیز ممانعت کرده است.” 

این وکیل دادگستری در ادامه افزود:” آقای رضا آریا شدیدا دچار عذاب وجدان و پشیمانی از همان حد انجام عمل خود نیز شده است که بنا ‌بر تصریح قانونی باید به ابراز پشیمانی عمیق شخص توجه شود. همچنین محتویات کاملی از پرونده را بیان کرده و به صفحات دقیق پرونده و اظهارات تمام متهمان که گواه امر است، استناد شده است. ‌

همچنین، پیام درفشان، دیگر وکیل این پرونده تصریح کرد:”به صورت ویژه مجموعه اسناد پرونده موسوم به اکباتان که در آن اشخاص با وضعیت مشابه موکل در آن پرونده، بنا ‌بر رعایت قانون، بر ‌مبنای اقدام هر‌ یک از متهمان، اتهامات تفکیک‌ شده‌ای را اعم از ایراد صدمات و جراحات عمدی مؤثر در فوت و غیر‌مؤثر در فوت به ایشان منتسب شده است، مستندا در اختیار شعبه ۹ دیوان عالی کشور قرار داده شده تا در یک رویکرد عادلانه، با توجه به ظرفیت‌های قضائی و امنیتی کشور، در نتیجه تصمیمی منصفانه اتخاذ کند.” 

درفشان در ادامه افزود:”بر اساس تحقیقات فنی مراجع قضائی نظامی استان البرز، محرز شده است هرگز این‌گونه نبوده که تمام شهروندان حاضر در محل را بتوان معاند و مسبب انسداد راه‌های مواصلاتی محسوب کرد. مسئولیت وقایع گوناگون مدیریت بحران در مورد بحران واقع‌شده را نباید متوجه شهروندان نا‌آگاه از آنچه‌ حتی حدس نمی‌زده‌اند که قرار است چه شود، دانست.” 

لازم به ذکر است، رضا آریا، پس از نقص احکام آنها در دیوان عالی کشور، در تاریخ ۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۱، در اولین جلسه دادرسی و اواخر اسفند ماه ۱۴۰۱ هم در دومین جلسه دادرسی خود توسط شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست موسی آصف الحسینی محاکمه و در تاریخ ۲۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، از بابت اتهام «حمله به ماموران نیروی انتظامی و بسیج و جنایت علیه تمامیت جسمانی افراد که موجب اخلال شدید در نظم عمومی و ناامنی در کشور و منتهی به جان باختن روح الله عجمیان» به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری توام با نفی بلد(تبعید) به زندان مرکزی استان کرمان، محکوم شده بود و حکم وی در مرداد ماه ۱۴۰۲ توسط قضات شعبه دیوان عالی کشور تائید شده بود. 

دیوان عالی کشور، اوایل دی ماه ۱۴۰۱، پس از بررسی درخواست فرجام خواهی به حکم صادره بر علیه رضا آریا را تائید و در پی اعلام نقص در تحقیقات قضایی حکم اولیه وی لغو و مجددا پرونده وی را به شعبه بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب کرج اجرا کرده بود. 

در تاریخ ۱۵ آذر ماه ۱۴۰۱،‌ رضا آریا، از بابت اتهام «حمله به ماموران نیروی انتظامی و بسیج و جنایت علیه تمامیت جسمانی افراد که موجب اخلال شدید در نظم عمومی و ناامنی در کشور و منتهی به جان باختن روح الله عجمیان» به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری توام با تبعید(نفی بلد) محکوم شده بود.  

همچنین، رضا آریا، در تاریخ ۱۲ آذر ماه ۱۴۰۱، توسط موسی آصف الحسینی ـ رئیس شعبه اول دادگاه کرج، در سومین جلسه دادرسی به پرونده قضایی خود، محاکمه شده بود.

همچنین، دومین جلسه دادرسی به این پرونده در تاریخ ۱۰ آذر ماه ۱۴۰۱، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب کرج مرکز استان البرز به ریاست قاضی موسی آصف الحسینی و مستشاران دادگاه برگزار شده بود.

اولین جلسه دادرسی به این پرونده هم در تاریخ ۹ آذر ماه ۱۴۰۱، برگزار شد و نماینده دادستان در آن جلسه به تشریح کیفرخواست صادره پرداخت و متهمان ردیف این پرونده مورد تفهیم اتهام قرار گرفتند و متهمان ردیف اول و دوم، دفاعیات خود را به قاضی موسی آصف الحسینی ارائه کردند. 

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است. 

Please follow and like us: