By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/s6xuBy-tortue
حقوق بشر در ایران – امروز چهارشنبه ۷ خرداد ماه ۱۳۹۹, محمد قادری, شهروند اهل پیرانشهر که در بازداشت ارگانهای امنیتی ارومیه تحت بازجویی های فشرده قرار دارد بر اثر شدت فشارهای جسمی و شکنجه های وارده دچار بیهوشی شده اما از دسترسی به امکانات پزشکی و اعزام به مرکز درمانی محروم است.
به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از مرکز دموکراسی و حقوق بشر کردستان, روز سه شنبه ۶ خرداد ماه ۱۳۹۹, محمد قادری, فرزند:عزیز, ساکن شهرستان پیرانشهر و محبوس در بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی ارومیه در اثر شکنجه و فشارهای وارده در زمان بازجوئی دچار بیهوشی شد. این زندانی تا به این لحظه ۲ مرحله دست به خودکشی زده و طی این مدت از دسترسی به خدمات پزشکی و درمانی محروم است.
همچنین, پدر و مادر محمد قادری, به یکی از بازداشتگاههای امنیتی در ارومیه فراخوانده شدند و به مدت چند دقیقه توانستند وی را در بیهوشی کامل ببینند.
بنقل از یک منبع مطلع: “محمد قادری در اثر شکنجه شدید جسمی در یکی از بازداشتگاههای امنیتی در ارومیه بیهوش شده و ماموران به والدینش اعلام کردند که وی خودزنی کرده است. همچنین به آنها گفته شده است که او ۲ هفته پیش هم با خوردن مایع دستشویی، دست به خودکشی زده بود و در پی آن ۲ بار به مراکز درمانی منتقل شده است”.
این منبع مطلع افزود: “علیرغم بیهوشی کامل و با وجود آثار شکنجه بر روی بدن این بازداشتی، او همچنان در یکی از بازداشتگاههای امنیتی به سر میبرد و از اعزام وی به بیمارستان جهت رسیدگی پزشکی خودداری میشود.”
محمد قادری فرزند عزیز از اهالی پیرانشهر، روز دوشنبه ۱۵ اردیبهشتماه ۱۳۹۹, محمد قادری و احد محمودحسن، ابوبکر محمودحسن، واحد قادری، حسامالدین پیرانی، امیر قادری، سلام باپیروند و علی قادری به صورت جداگانه بازداشت شدند.
در تاریخ ۱۸ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹, علی قادری، واحد قادری, محمد قادری, حسامالدین پیرانی, امیر قادری و سلام باپیروند, احد محمودحسن و ابوبکر محمودحسن, شهروندان ساکن شهرستان پیرانشهر که اخیراً توسط نیروهای امنیتی بازداشت شدند جهت تشکیل پرونده و تفهیم اتهام و طی مراحل بازجوئی به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی در شهرستان ارومیه منتقل شدند.
- بیشتر بخوانید: انتقال ۸ شهروند بازداشت شده در پیرانشهر به شهرستان ارومیه
محرومیت از درمان و عدم امکان دسترسی به فرد بازداشت و شده و یا زندانیان با هر نوع اتهام به امکانات بهداشت و درمان و یا کسب اقرار از فرد بازداشت شده با ضرب و شتم و اعمال فشارهای روحی و روانی مصداق بارز شکنجه و ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر است.
بازداشت افراد بدون تفهیم اتهام فرد و عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم از جمله موارد ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ می باشد.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی میباشد که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است.
در اکثر موارد بازداشتهای فراقانونی و خودسرانه با اتهاماتی واحی و در راستای سرکوب آزادی بیان و عقیده افراد می باشد که در اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۱۹ اعلامیه جهانی و همچنین ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ که بر عدم سرکوب افراد بر مبنای آزادی بیان و عقیده تاکید شده میباشد. با توجه به مفهوم اصل آزادی بیان هر انسانی محق است تا به هر طریق ممکن بتواند عقاید و نظریات و دیدگاههای خود را بدون ملاحظات مرزی و به هر شکل ممکن منتشر کند.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل . سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید قرار گرفته است اما برخوردهای فراقانونی از سوی ارگانهای امنیتی ناقض قوانینی است که خود تدوینگر آن بودند و ادعای عمل بر آن را دارند.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.