کارگران ابنیه راه آهن شاهرود, ۳ ماه حقوق معوقه و محرومیت از دسترسی به ماسک و دستکش و کار اجباری در روزهای قرنطینه

حقوق بشر در ایران – امروز چهارشنبه ۳ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹, کارگران شاغل در ابنیه راه آهن شهرستان شاهرود ۳ ماه حقوق ماهیانه معوق شده دارند. این شهروندان همچنین از دسترسی به اقلام بهداشتی از قبیل ماسک و مواد ضدعفونی کننده محیط برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا محروم هستند. آنها در روزهای اعلام قرنطینه به اجبار صورت گرفته از سوی پیمانکار در حالی که اقلام پیشگیری از ابتلا به این ویروس مرگ بار از سوی پیمانکار در اختیار آنها قرار داده نشد به کار فراخوانده شدند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از ایلنا, امروز چهارشنبه ۳ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹, عدم پرداخت ۳ ماه حقوق معوقه ۵۵۰ کارگر شاغل در ابنیه راه آهن شهرستان شاهرود باعث نارضایتی این شهروندان شده است. آنها همچنین از دسترسی به ماسک, دستکش و سایر اقلام برای پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا محروم هستند و در همین وضعیت در خطر ابتلا به این ویروس مرگ بار هستند. همه ۵۵۰ کارگر ابنیه راه آهن از اولین روزهای اعلام قرنطینه با توجه به اجبار صورت گرفته از سوی پیمانکار بدون تعطیلی در سر کار خود حاضر بودند و همین مسئله باعث ابتلای برخی از آنها به ویروس کرونا شده است. 

این کارگران با اعلام این مشکلات گفتند: ” ابتلا به ویرس کرونا باعث نگرانی شدید بین ما شده و  در حال حاضر ۶ تا ۷ نفر از همکاران مان مبتلا به این ویروس هستند”. 

این شهروندان در ادامه همچنین افزودند: “شرکت پیمانکاری طرف قرارداد هنوز تمهیدات قابل قبولی برای پیشگیری ما از ابتلا به ویروس کرونا انجام نداده‌ و در همین حال ما از روز ۱۴ فروردین ماه که مجدداً فعالیت کاری‌مان را در خطوط ریلی آغاز کردیم فقط روز اول ۱ ماسک به ما داده شد اما روزهای دیگر خیر”. 

این کارگران در مورد چگونگی فعالیتهای کاری خود در این روزها که مسئولان ادعای فاصله گذاری می کنند گفتند: “برای انجام تعمیرات ریل‌ها و بازرسی آنها ناچاریم در هر ایستگاه حدود ۱۵ تا ۲۰ کارگر سوار یک درزین (قطار کوچک) بدون هیچ امکان پیشگیرانه‌ای بشویم. قبل از سوار شدن در درزین با مینی‌بوس مارا جابجا می‌کنند. کارگرانی که به کرونا مبتلا شدند از طریق همین تماس‌های پی در پی در محیط کار می‌گیرند. روز سه شنبه نیز جواب آزمایش کرونای یکی از کارگران مثبت اعلام شد و همه ناراحتی ما این است که چرا پیمانکاران ابنیه فنی راه‌آهن برای جان کارگران اهمیتی قائل نیستند.”

طبق اظهارات یکی دیگر از کارگران: “مسیرهای طولانی را بین خطوط راه‌آهن “گرمسار” تا “نقاب” طی می‌کنیم و تعمیرات ریل و شکستگی‌ها را انجام داده و حوادث در کمین قطارها را دور می‌کنیم و در شرایط عادی نیز در معرض خطر ابتلا به انواع بیماریها هستیم اما الان انتظار داریم حداقل ماسک تنفسی و دستکش به ما بدهند”.

کارگران ابنیه فنی تراوس شاهرود در بخش پایانی سخنان خود با اشاره به ابلاغیه کاهش ساعت کاری کارکنان ادارات دولتی – تولیدی استان سمنان گفتند: “طبق مصوبه ستاد کرونا با شیفت بندی یک سوم کارگران موظف به انجام کار هستند. اما از بدو شروع کرونا با وجود آنکه شهر شاهرود جزء شهرستان‌های درگیر با کرونا بود همه ما ۵۵۰ کارگر همزمان مشغول کار بوده‌ایم. در عین حال تعویق در پرداخت مطالبات حقوقی و بیمه‌ای کارگران ابنیه فنی راه‌آهن شاهرود ادامه‌دار شده است”.

فقر و محرومیت از تامین اجتماعی کارگران در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر که ایران از امضائ کنندگان این سند معتبر بین المللی می باشد بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان ، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود را مورد تاکید قرار داده اما برخوردهای قهرآمیز ارگانهای امنیتی و قضائی با کارگران ایران و بیان اتهامات امنیتی بر خواسته های این افراد مصداق بارز نقض حقوق بشر نیز می باشد.