حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۱ مهر ماه ۱۴۰۲، پیام باستانی پاریزی، علیرغم گذشت مدتی قابل توجه از تاریخ دستگیری از حقوق اولیه یک متهم محروم است.
به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز شنبه ۱ مهر ماه ۱۴۰۲، پیام باستانی پاریزی، فعال سیاسی مشروطه خواه و از زندانیان سیاسی پیشین، با توجه به گذشت ۱۲ روز از تاریخ دستگیری، از کلیه حقوق یک متهم برای برقراری تماس با خانواده و دسترسی به وکیل محروم و در حال سپری کردن دوران بازجویی های خود است.
یک منبع نزدیک به خانواده پیام باستانی پاریزی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران اعلام کرد:”با احتساب امروز، دقیقا ۱۲ روز از بازداشت آقای پاریزی گذشته اما از وضعیت وی اطلاعی نداریم و تداوم این شرایط منجر به افزایش نگرانی خانواده، در خصوص سلامت و مکان نگهداری پیام باستانی شده است.”
علیرغم پیگیری خانواده پیام باستانی پاریزی، از مکان دقیق نگهداری، نام نهاد امنیتی بازداشت کننده و از مصادیق حقوقی اتهام یا اتهام منتسب شده به وی اطلاعی حاصل نشده است.
لازم به ذکر است، پیام باستانی پاریزی، در تاریخ ۲ مهرماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در ارتباط با اعتراضات مردمی در تهران بازداشت و به زندان تهران بزرگ منتقل شده بود و با توجه به ابلاغ بخشنامه (عفو بخشش قوه قضائیه) در تایخ ۱۹ بهمن ماه ۱۴۰۱، آزاد شد اما در تاریخ ۲۰ شهریور ماه ۱۴۰۲، در پی یورش بیش از ۱۰ تن از ماموران وزارت اطلاعات به منزل پدری وی و تفتیش و توقیف برخی لوازم الکترونیکی از قبیل گوشی تلفن همراه، سپس بازداشت شد.
پیام باستانی پاریزی، پیشتر هم به سبب فعالیتهای سیاسی و مدنی خود پس از بازداشت و طی مراحل دادرسی به حبس حبس تعزیری محکوم شده بود.
اجبار شهروندان به پیروی از یک نوع عقیده خاص به مثابه سرکوب آزادی بیان و اندیشه و ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشرو ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.
از سوی دیگر، در ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، به صراحت بر حق جملگی شهروندان در برخورداری از حقوق برابر و عدم تبعیض در جامعه به بواسطه جنسیت افراد و یا تفکرات و نگرشهای شخصی افراد تاکید شده است.
همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
اشتراک گذاری
