نامه سرگشاده عباس لسانی, زندانی سیاسی محبوس در زندان اردبیل به مسئولان این زندان

حقوق بشر در ایران – امروز یکشنبه ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹, در پی وخامت وضعیت زندانیان و درصد بالای ابتلای آنها به ویروس کرونا عباس لسانی, فعال ملی مدنی محبوس در زندان مرکزی اردبیل در نامه ای سرگشاده به مسئولان این زندان خواستار اعطای مرخصی به زندانیان محبوس در این زندان شد. این فعال ملی مدنی که در حال تحمل دوران محکومیت حبس خود می باشد در نامه خود به مسئولان تاکید کرده در صورت تداوم ممانعت از عطای مرخصی به زندانیان محبوس در این زندان عواقب این امر بر عهده آنها خواهد بود. 

به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز یکشنبه ۱۰ فروردین ماه ۱۳۹۹, عباس لسانی, فعال ملی مدنی محبوس در زندان مرکزی اردبیل در نامه ای خطاب به مسئولان این زندان خواستار اعطای مرخصی به زندانیان محبوس در این زندان شد. این فعال ملی مدنی تداوم محرومیت زندانیان محبوس در این زندان را با توجه به وسعت واگیر ویروس کرونا و زندگی دسته جمعی زندانیان با نتیجه ای مثل یک فاجعه انسانی که باعث مرگ و میر زندانیان خواهد شد قیاس کرد. 

براساس اعلام یک منبع نزدیک به عباس لسانی: ” این فعال ملی مدنی, در تماس با نزدیکان خاطرنشان کرده که با توجه به وخامت شرایط و علی رغم احتمال عدم موافقت با درخواست مرخصی این فعال ملی مدنی با نگارش نامه ای خطاب به مسئولین قضایی زندان خواستار موافقت با مرخصی زندانیان سیاسی و سایر زندانیان جرائم غیر خطرناک شد”. 

بخشی از نامه عباس لسانی در ادامه می آید: 

“…با توجه به شیوع بیماری همه گیر کرونا در اکثر کشورهای دنیا و درگیر شدن گروه های انسانی با این ویروس خطرناک که حیات و جان آدمیان را بطور جدی مورد تهدید قرار داده و موجبات نگرانی جوامع جهانی گشته است، با توجه به سستی عمل،عجز و عدم اراده مسئولین در مقابله،کنترل و مهار این بیماری و نبود زیرساخت های درمانی و بهداشتی در کشور، جان شهروندان بیش از دیگر کشورها مورد مخاطره قرار گرفته است. اهمیت خطیر مسئله در زندانها نیز بر عمق فاجعه می افزاید زیرا زندانیان با توجه به وجود تراکم و حیات جمعی اجباری و نبود امکانات و وسایل درمانی و بهداشتی بیشتر در معرض این ویروس قرار دارند.

لذا بر مسئولین امر است که با تصمیم سریع، منطقی و انسانی موجبات اجرای مرخص نمودن فعالین ملی مدنی،زندانیان عقیدتی و جرایم غیرخطرناک را فراهم نمایند تا از خطر ابتلا به بیماری در فضای شکننده و خطرناک زندان رها گردند، در غیر این صورت هرگونه تهدید جانی بر عهده مسئولین امر میباشد و آنها مسئول هرگونه عواقب حیاتی اینجانب و تمامی زندانیان می باشند…”.

لازم به ذکر است, در تاریخ ۲۷ اسفند ماه ۱۳۹۸, با توجه به شیوع ویروس کرونا در کشور و احتمال ابتلای بسیاری از زندانیان محبوس در زندانها در ابتلا به این ویروس و با توجه به سال نو و اعیاد مذهبی, علی خامنه ای در پاسخ به نامه ارسالی از سوی رئیس قوه قضائیه با اعطای عفو آزادی مشروط زندانیان محبوس در زندانهای کشور مورد تائید علی خامنه ای قرار گرفت اما علیرغم تائید این بخشنامه بسیاری از زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندانهای کشور از اعزام به مرخصی و یا حتی تائید درخواست آزادی مشروط محروم هستند.

• بیشتر بخوانید: شرایط و استثنائات استفاده از عفو تائید شده از سوی آیت الله خامنه ای

در تاریخ ۲۲ اسفند ماه ۱۳۹۸, مهدی محمودیان، فعال حقوق بشر با انتقاد از دست چین کردن تعداد اندکی زندانی سیاسی و اعزام آنها به مرخصی گفته بود که حکومت به چند زندانی سیاسی مرخصی داده تا دهان رسانه‌ها را ببندد.

• بیشتر بخوانید: تعداد زندانیان سیاسی که به مرخصی اعزام شدند انگشت شمار است

او در گفتگو با انصاف نیوز، اضافه کرده بود: “در هر جریانی یک سرشناس را آزاد کردند. به طور مثال مادر مصطفی کریم بیگی را که ۱ سال حکم داشت آزاد کردند، فقط برای اینکه بگویند یک خانم را آزاد کردیم یا مثلا ندا ناجی از فعالان کارگری آزاد شد در صورتی که از ۱ ماه قبل وثیقه را گذاشته بود و آماده بود؛ عملا زندانیان سیاسی را فقط گلچین شده به تعداد اندکی مرخصی دادند در حالی که اصل زندانیان سیاسی و عقیدتی در زندان هستند، به ویژه در شهرستان‌ها”. 

طی هفته های اخیر با توجه به شیوع ویروس کرونا و وسعت ابتلای این بیماری در میان زندانیان محبوس در زندانهای کشور با توجه به زندگی دسته جمعی این شهروندان در محیطهای آلوده زندان و محرومیتهای گسترده در دسترسی زندانیان به اقلام بهداشتی و نبود سایر امکانات درمانی و بهداشتی در بهداری زندانهای کشور موجی از نارضایتی را در میان زندانیان بوجود آورده است.  

دسترسی افراد به امکانات پزشکی و بهداشتی از جمله موارد مورد تاکید در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر می باشد و بر محق بودن افراد بر تامین اجتماعی مناسب به لحاظ؛ بهداشت, درمان, خوراک, مسکن, پوشاک و برخورداری از خدمات حمایتی اجتماعی در مواقع بیکاری ، بیماری ، نقص اعضا ، بیوگی ، پیری یا در تمام موارد دیگری که به علل خارج از اراده انسان ، وسایل امرار معاش او از بین رفته باشد از شرایط آبرومندانه زندگی برخوردار شود اما برخوردهای قهرآمیز ارگانهای امنیتی و قضائی با کارگران ایران و بیان اتهامات امنیتی بر خواسته های این افراد مصداق بارز نقض حقوق بشر نیز می باشد.