یاشار راستی، پویا نوروزی، فراز حقیقت جو و مسعود ممتاز، شهروندان بهایی آزاد شدند
حقوق بشر در ایران – امروز چهارشنبه ۱۹بهمن ماه ۱۴۰۱، چهار شهروند بهایی تحت‌قرار بازداشت در شیراز پس از طی مراحل بازجوئی آزاد شدند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، روز سه شنبه ۱۸ بهمن ماه ۱۴۰۱، یاشار راستی، پویا نوروزی، فراز حقیقت جو و مسعود ممتاز، چهار شهروند بهایی ساکن شیراز، پس از طی مراحل بازجوئی آزاد شدند.
آزادی این شهروندان بهایی با توجه به اعمال بخشنامه اخیر قوه قضائیه که در راستای (عفو) زندانیان و افرادی که در جریان اعتراضات سراسری اخیر بازداشت شده اند صورت گرفته است.
لازم به اشاره است، در تاریخ ۱۶ بهمن ماه ۱۴۰۱، قوه قضائیه با انتشار بخشنامه ای نسبت به (عفو) و آزادی بازداشت شدگان و محکومان دادگاه‌های انقلاب و کیفری که در جریان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ که در فاصله زمانی ۲۵ شهریور ماه ۱۴۰۱، تا تاریخ ۱۶ بهمن ماه ۱۴۰۱، توسط ارگانهای امنیتی و انتظامی بازداشت سده بودند مشروط بر اینکه جرائم متهمان در راستای (جاسوسی)، (محاربه)، (قتل)، (افساد فی الارض)، (تخریب و آسیب رساندن به اموال عمومی) و (دارا بودن شاکی خصوصی) نباشد خبر داد.
لازم به اشاره است، یاشار راستی، در تاریخ ۱۴ دی ماه ۱۴۰۱، پس از یورش ماموران وزارت اطلاعات به منزل وی و تفتیش و توقیف برخی لوازم شخصی اش بازداشت جهت تشکیل پرونده به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ منتقل و پس از مدتی به زندان عادل آباد شیراز منتقل شده بود.
همچنین، پویا نوروزی، در تاریخ ۲۰ آذر ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در شهر شیراز مرکز استان فارس بازداشت و پس از تفتیش منزل و محل کار سپس توقیف برخی وسائل الکترونیکی شخصی، جهت بازجویی به بازداشتگاه پلاک ۱۰۰ متعلق به اداره اطلاعات شیراز منتقل شده بود.
افزون بر این، فراز حقیقت جو، در تاریخ روز شنبه ۱۹ آذرماه ۱۴۰۱، پس از یورش ماموران اطلاعات سپاه فجر استان فارس به محل کار وی و تفتیش و توقیف برخی لوازم شخصی اش بازداشت و جهت بازجویی و تشکیل پرونده به مکان نامعلومی منتقل شده بود.
مسعود ممتاز هم در تاریخ ۱۹ آذر ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در شهر شیراز بازداشت و پس از تفتیش منزل و توقیف برخی وسائل شخصی از قبیل لپ‌تاپ، کتب مذهبی مرتبط با دیانت بهایی و گوشی های تلفن همراه وی و خانواده اش، سپس به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی در این شهر منتقل شده بود.
مسعود ممتاز، از جمله شهروندان بهایی است که در سال ۱۳۶۱، به اتهام (اعتقاد به دیانت بهایی) بازداشت و مدتی را در حبس گذرانده بود.
تا لحظه تنظیم این خبر، از اتهامات مطروحه علیه این شهروند بهایی اطلاعی در دست نیست.
سازمان عفو بین الملل، در تاریخ ۱ شهریور ماه ۱۴۰۱، با انتشار فراخوان اقدام فوری نسبت به سرکوب و افزایش فشارهای امنیتی بر شهروندان بهایی واکنش نشان داد و از جامعه جهانی خواستار در نظر گرفتن راهکاری جامع برای مقابله با این قبیل برخوردهای حکومت ایران شد.
همچنین، در تاریخ ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۱، جامعه جهانی بهائی با انتشار بیانیه ای نسبت به افزایش فشارهای امنیتی و موج گسترده بازداشت، سرکوب محرومیت بهائیان ایران از حقوق شهروندی شان در ایران هشدار داد.
شهروندان بهائی بر طبق به بخشنامه شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب ۶ اسفند ۱۳۶۹ از هرگونه حقوق شهروندی محروم هستند و از سوی حکومت جمهوری اسلامی با انواع و اقسام موارد نقض حقوق بشر و اعمال رفتارهای قهرآمیز روبرو هستند.
سرکوب بهائیان ایران ناقض ماده ۲، ۱۸ و ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی چه بصورت جمعی و چه بصورت خصوصی تاکید می کند.
عدم امکان دسترسی به وکیل و محرومیت فرد از دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.
