فردین ندافیان قمصری و شهرام نجف تومرائی، دو زندانی بهایی آزاد شدند

حقوق بشر در ایران – امروز یکشنبه ۲۳بهمن ماه ۱۴۰۱، فردین ندافیان و شهرام نجف تومرائی، دو شهروند بهایی محبوس در زندان اوین آزاد شدند.

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز چهارشنبه ۱۹ بهمن ماه ۱۴۰۱، فردین ندافیان قمصری و شهرام نجف تومرائی، شهروندان بهایی و زندانی عقیدتی محبوس در زندان اوین به ترتیب پس از تحمل ۸ ماه و ۱۱ ماه از مجموع احکام حبس تعزیری خود بطور مشروط آزاد شدند.

براساس این گزارش، آزادی این ۲ شهروند بهایی از زندان اوین، در راستای اعمال بخشنامه اخیر قوه قضائیه به پرونده آنها صورت گرفته است.

لازم به اشاره است، فردین ندافیان قمصری، در سال ۱۳۹۷ توسط ماموران امنیتی بازداشت و پس از چند ساعاتی بازجویی سپس آزاد اما پس از آن چندین مرحله جهت بازجوئی به اداره نظارت و پیگیری وزارت اطلاعات در تهران احضار تحت بازجوئی قرار گرفت و در نهایت پس از تشکیل پرونده قضایی و طی‌ مراحل بازپرسی در شعبه ۲ بازپرسی دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، پرونده او پس از تنظیم کیفرخواست و صدور قرار به دادگاه انقلاب تهران ارجاع شد. 

با آغاز مراحل دادرسی، فردین ندافیان قمصری، در مهرماه ۱۳۹۸، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی وقت – محمد مقیسه با اتهام (فعالیت تبلیغی علیه نظام) محاکمه و به تحمل ۱ سال حبس تعزیری محکوم شد. این حکم عینا در شعبه ۳۶ دادگاه تجدیدنظر استان تهران به ریاست احمد زرگر عینا تائید شد. در تاریخ ۲۸ خردادماه ۱۴۰۱، فردین ندافیان قمصری، برای تحمل دوران حبس تعزیری ۱ ساله خود پس از مراجعه به شعبه ۱ اجرای احکام دادسرای زندان اوین بازداشت و به اندرزگاه ۴ این زندان منتقل شده بود. 

همچنین، شهرام‌نجف تومرائی، شهروند بهایی ساکن تهران، مدتها پیش، با توجه به پرونده سازی از سوی وزارت اطلاعات و اتمام مراحل بازجویی و سپس بازپرسی در نهایت توسط دادگاه انقلاب تهران محاکمه و به تحمل ۲ سال حبس تعزیری محکوم شده بود. 

شهرام‌ نجف تومرائی، اسفند ماه ۱۴۰۰، برای سپری کردن دوران حبس تعزیری خود بازداشت و به زندان اوین منتقل شده بود. 

در تاریخ ۱۶ بهمن ماه ۱۴۰۱، قوه قضائیه در بخشنامه ای نسبت به (عفو) و آزادی مشروط برخی از محکومان دادگاه‌های انقلاب و کیفری و بازداشت شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ که در فاصله زمانی ۲۵ شهریور تا تاریخ ۱۶ بهمن ماه ۱۴۰۱، توسط ارگانهای امنیتی و انتظامی بازداشت شده بودند خبر داد.

در این بخشنامه آزادی زندانیان و یا بازداشت شدگان اعتراضات سراسری مشروط بر این شده که جرائم آنها در راستای (جاسوسی)، (محاربه)، (قتل)، (افساد فی الارض)، (تخریب و آسیب رساندن به اموال عمومی) و (دارا بودن شاکی خصوصی) نباشد و در غیر اینصورت با اعمال بخشنامه مذکور این زندانیان و بازداشت شدگان آزاد می شوند.

در تاریخ ۱ شهریور ماه ۱۴۰۱، سازمان عفو بین الملل با انتشار فراخوان اقدام فوری نسبت به سرکوب و افزایش فشارهای امنیتی بر شهروندان بهایی واکنش نشان داد و از جامعه جهانی خواستار در نظر گرفتن راهکاری جامع برای مقابله با این قبیل برخوردهای حکومت ایران شد.‌

جامعه جهانی بهایی هم در تاریخ ۳۰ تیر ماه ۱۴۰۱، با انتشار بیانیه ای نسبت به افزایش فشارهای امنیتی و موج گسترده بازداشت، سرکوب محرومیت بهائیان ایران از حقوق شهروندی شان در ایران هشدار داد.

شهروندان بهائی با طبق به بخشنامه شورای عالی انقلاب فرهنگی مصوب ۶ اسفند ۱۳۶۹ از هرگونه حقوق شهروندی محروم هستند و از سوی حکومت جمهوری اسلامی با انواع و اقسام موارد نقض حقوق بشر و اعمال رفتارهای قهرآمیز روبرو هستند.

 سرکوب بهائیان ایران ناقض ماده ۲، ۱۸ و ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است که بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی چه بصورت جمعی و چه بصورت خصوصی تاکید می کند.‌

عدم امکان دسترسی به وکیل و محرومیت فرد از دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

 در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.