By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-Srf
حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۲۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، محمود اوجاقلو، برای تحمل ادامه حبس به زندان اوین، بازگشت.
به گزارش حقوق بشر در ایران، روز سه شنبه ۲۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، محمود اوجاقلو، فعال ملی مدنی و زندانی سیاسی، پس از اتمام دوران مرخصی، برای تحمل ادامه حبس به زندان اوین، اندرزگاه ۴ اتاق ۳ بازگشت. این زندانی سیاسی در حال تحمل دوران حبس تعزیری ۵ ساله خود است.
به نقل از یک فرد نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”روز سه شنبه ۲۳ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، محمود اوجاقلو، با پایان ایام مرخصی کوتاه مدت به زندان اوین بازگشت.”
لازم به ذکر است، محمود اوجاقلو، در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ماه ۱۴۰۴، با تودیع وثیقه ای به ارزش ۴ میلیارد تومان، به مرخصی اعزام شده بود.
پیشتر هم در خواست اعاده دادرسی به پرونده قضایی و حتی آزاد مشروط محمود اوجاقلو رد شده بود.
این فعال ملی مدنی، در مرحله بدوی، اواسط تیر ماه ۱۴۰۲، توسط ابوالقاسم صلواتی، قاضی شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» به تحمل ۵ سال حبس تعزیری، از بابت اتهام«تبلیغ علیه نظام جمهوری اسلامی» به تحمل ۱ سال حبس تعزیری، به اتهام «تحریک مردم به جنگ و کشتار با یکدیگر به قصد بر هم زدن امنیت کشور» هم به تحمل ۵ سال حبس تعزیری و بعنوان مجازات تکمیلی هم به ۲ سال محرومیت از عضویت در احزاب، گروها و دسته جات سیاسی، اجتماع و فرهنگی، دو سال منع فعالیت در فضای مجازی، رسانه ها و مطبوعات و همچنین به ۲ سال هم منع خروج از کشور و حذف کلیه شبکه های اجتماعی و رونویسی از کتابهایی پیرامون تاریخ فرهنگ و زبان آذربایجان، نوشته حیدر پیرعلیلو و پرسش و پاسخهای درباره تاریخ فرهنگ و زبان آذربایجان نوشته محمد رضاربانی، محکوم شد و این حکم در تاریخ ۱ شهریور ماه ۱۴۰۲، توسط قضات شعبه دیوان عالی کشور عینا تائید شد.
محمود اوجاقلو، در تاریخ ۲۱ آذر ۱۴۰۱، در محل کار خود واقع در تهران توسط نیروهای امنیتی، بازداشت و پس از انتقال به بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات واقع در زندان اوین و طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، سپس به اندرزگاه (بند قرنطینه) زندان اوین منتقل شد اما در تاریخ ۳۰ فروردین ۱۴۰۲، توسط بازپرس شعبه ۳ دادسرای ناحیه ۳۳ تهران، سایر اتهامات به کیفرخواست صادره بر علیه وی در جلسه بازپرسی افزوده شد.
وی، پیشتر هم در سال ۱۳۹۳، پس از بازداشت در جریان مراسمی که به مناسبت روز جهانی زبان مادری برگزار شده بود با پرونده سازی مواجه شده بود.
بین ۱۶ تا ۲۵ درصد جمعیت ایران ترک زبان هستند که اغلب آنان در استانهای آذربایجان شرقی و غربی، اردبیل و زنجان سکونت دارند. برخی از این شهروندان برخورد حاکمیت با شهروندان ترکزبان را توام با تبعیض میدانند و منع تدریس زبانهای غیر فارسی در مدارس را یکی از برجستهترین موارد تبعیض می دانند که همواره با اعتراض بخشی از فعالان مدنی این مناطق روبرو بوده است.
زندانیان محبوس در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که ناقض ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی و روحی گوناگون که اکثر این بیماریها از زمانی که این افراد در زندان محبوس شدند با آنها دست به گربیان شده و از سوی دیگر هم پرونده سازی های گسترده که مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از آن بعنوان یک اهرم فشار برای سرکوب و ارعاب بر زندانیان سیاسی و امنیتی وارد می کنند مورد استفاده قرار گرفته است.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.