عدم حضور رضا ملک, زندانی سیاسی در جلسه دادگاه تجدیدنظر به دلیل عدم رعایت دادرسی عادلانه

رضا ملک, زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین روز گذشته از حضور در جلسه دادگاه تجدی نظری که با توجه به اعتراض دادستان تهران مبنی بر عدم کاهش محکومیت این زندانی سیاسی صورت گرفته بود امتناع کرده است.

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز دوشنبه ۳۰ اردیبهشت‌ ۱۳۹۸، رضا ملک, زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، علیرغم اصرار مسئولان این زندان از حضور در جلسه دادگاه تجدید نظری که از سوی شعبه ۵۴ دادگاه تجدید نظر استان تهران برگزار شده بود خودداری کرده است. این دومین بار از خودداری از حضور رضا ملک در جلسه دادگاه تجدیدنظر است و این زندانی سیاسی از جمله دلایل خود از این نافرمانی مدنی را عدم رعایت حق دادرسی عادلانه و عدم استقلال دستگاه قضائی و دادگاه دانسته است. 

• بیشتر بخوانید: گزارشی از آخرین وضعیت رضا ملک, زندانی سیاسی

عدم حضور و اعتراض این زندانی سیاسی در حالی است که در صورت عدم اعتراض دادستان و با توجه به حکم صادره قبلی از سوی شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر استان تهران, این زندانی سیاسی با توجه به اتمام محکومیت حبس تعزیری میبایست در تاریخ ۱۷ اردیبهشت ماه سالجاری آزاد شده بود.

این زندانی سیاسی,  پیشتر توسط دادگاه انقلاب به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شده بود که با ارجاع پرونده به دادگاه تجدیدنظر و بررسی مجدد توسط شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر استان تهران از بابت اتهامات “تشویش اذهان عمومی”، “تبلیغ علیه نظام” و “توهین به رهبری” به ۵ سال حبس تعزیری تقلیل یافت که با توجه به اعمال ماده ۱۳۴ از قانون مجازات اسلامی از این میزان ۲ سال آن لازم الاجرا شده بود. 

لازم به ذکر است در پی اعتراض دادستانی تهران نسبت به حکم ۵ سال حبس صادره در دادگاه تجدیدنظر مبنی بر این نکته که این زندانی سیاسی میبایست به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم می شده صورت گرفته است. با این حال با توجه به عدم حضور آقای ملک، اطلاعی از برگزاری آن در دست نیست و دادنامه‌ای به وی ابلاغ نشده است.
رضا ملک در تاریخ ۱۷ اردیبهشت ماه سالجاری  نیز به شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر احضار شده بود و همانند مورد مشابه از حضور در آن دادگاه نیز خودداری کرده بود.

• بیشتر بخوانید: گزارشی از آخرین وضعیت رضا ملک, زندانی سیاسی

از جمله دلایل عدم حضور رضا ملک در این جلسه از دادگاه عدم استقلال دستگاه قضائی و فرمایشی بودن احکام و عدم رعایت حقوق متهم در حق دادرسی عادلانه بوده است. 

ممانعت از آزادی رضا ملک  در تاریخ مذکور در حالی است که این زندانی سیاسی از سه ناحیه گردن, ستون فقرات و کمر با ناراحتی درد روبرو است و علیرغم تائید پزشکان بهداری زندان اوین نیاز مبرم به اعزام به مرکز درمانی تخصصی خارج از زندان و انجام ۶ عمل جراحی در نقاط مختلف مذکور دارد ولی با توجه به ممانعت از سوی مسئولان زندان این زندانی سیاسی از حق درمان محروم مانده است. 

• بیشتر بخوانید: محرومیت رضا ملک؛ زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین از دسترسی به خدمات پزشکی
• بیشتر بخوانید: خودداری مسئولین زندان اوین از اعزام رضا ملک به بیمارستان علیرغم وضعیت نامساعد جسمانی

 رضا ملک در اوایل سال ۱۳۹۷, از سوی شعبه ۲۷ دادگاه انقلاب تهران, از سوی قاضی “محمد مقیسه”  از بابت اتهاماتی همچون “تشویش اذهان عمومی، تبلیغ علیه نظام و توهین به رهبری” به ۱۰ سال حبس تعزیری محکوم شده بود.

حکم صادره در دادگاه بدوی در تیرماه سال گذشته  با رای دادگاه تجدیدنظر به ۵ سال حبس تعزیری تقلیل یافت.

حکم صادره توسط دادگاه تجدیدنظر که شامل ۲ سال حبس به اتهام “توهین به رهبری”، ۲ سال حبس به اتهام “تشویش اذهان عمومی” و ۱ سال حبس به اتهام “تبلیغ علیه نظام بود، در تاریخ ۲۱ تیرماه ۱۳۹۷ در زندان اوین به روئیت این زندانی سیاسی رسانده شد ولی به دلیل آنکه حاضر به تحویل برگه‌ی حکم به ایشان نشدند، رضا ملک نیز حاضر به امضای ابلاغیه حکم نشد.

لازم به یادآوری است رضا ملک پیش از این نیز سابقه چند بار بازداشت را دارد، وی که از جمله مسئولان سابق وزارت اطلاعات است، به دلیل افشای برخی از زوایای قتل‌های زنجیره‌ای از ۱۲ تیرماه ۱۳۸۰ تا فروردین ماه ۱۳۹۳ حدود ۱۳ سال در زندان به سر برد.

این زندانی سیاسی در سال ۱۳۹۱ در حالی که همچنان در زندان به سر می‌برد توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به تحمل یک سال زندان دیگر و ۵۰ ضربه شلاق محکوم شد.

اتهامات آقای ملک در پرونده مذکور “تبلیغ علیه نظام” و” نشر اکاذیب، از طریق “انتشار فیلم از داخل زندان اوین” عنوان شده بود.

رضا ملک پس از آزادی از زندان به مشارکت در فعالیت‌های مدنی روی آورد، از جمله آنها شرکت در تجمعات اعتراضی صلح‌آمیز بود. پس از آن در تاریخ ۳۰ آبان ۹۴ که به همراه جمعی از فعالین مدنی در تجمعات اعتراضی در مقابل زندان اوین و ساختمان دنا شرکت کرده بود، بازداشت و اندکی بعد با قرار کفالت آزاد شده بود. 

زندانیان سیاسی  در زندانهای ایران با کلکسیونی از  موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و عدم برخورداری آنها از حقوق شهروندیشان در درمان بیماریها و آسیبهای جسمی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.

محرومیت رضا ملک بعنوان شهروند و یک انسان از حق دادرسی عادلانه در حالی است که در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری مصوب ۱۳۹۲ بر رعایت حقوق شهروندی متهم از سوی قضات و ضابطان قضائی و سایر اشخاص دخیل در فرآیند قضائی یک پرونده تاکید شده است. 

همچنین در ماده ۳ از قانون آئین دادرسی کیفری بر بیطرفی دادگاه و محاکم قضائی در روند دادرسی بر یک پرونده تاکید شده است اما از آنجائی که در ایران در همه مواقع حکومت جمهوری اسلامی خود را صاحب حق دانسته و هدفش از تصویب قوانین دستیابی حکومت به حقوق خود بوده لذا در اکثر مواقع با تفسیر به رای و سفسطه از سوی قضات و دستگاههای قضائی و معنی کردن مفاد قانونی به نفع حکومت شهروندان در ایران از حق دادرسی عادلانه که در اسناد بین المللی حقوق بشر هم بر آن تاکید شده محروم ماندند.