احضار ۸ متهم به دادگاه کیفری ۲ استان ایلام

حقوق بشر در ایران ـ امروز شنبه ۸ مهر ماه ۱۴۰۲، هشت تن از شهروندان ساکن استان ایلام به شعبه دادگاه کیفری۲ آن استان، احضار شدند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، طی روزهای اخیر، بختیار محمدزاده، حسین عاشوری، ناصر رضایی، عظیم یادگاری، وحید چاوران، فرشاد آئینی، محمدحسین حاصلی و سعدالله آئینی، برای محاکمه در بخش دوم پروده قضایی خود به شعبه دادگاه کیفری۲ استان ایلام، احضار شدند. این افراد، چنید پیش، توسط نیروهای امنیتی در استان ایلام، بازداشت و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، آزاد شدند اما مدتی بعد در پی احضار به جلسه بازپرسی و تغییر عناوین اتهامی، مجددا بازداشت شدند. محید چاوران هم از تاریخ ۲ تیر ماه ۱۴۰۲، در بازداشت بسر می برد. 

به نقل از یک فرد نزدیک به خانواده یکی از متهمان این پرونده در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”پرونده تشکیل شده برای هر ۸ متهم این پرونده در ۲ کیفرخواست تنظیم و شده که بخش اول از بابت اتهامات ( اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم بر ضد امنیت داخلی/ خارجی)، (قدرت نمایی با سلاح)، (اخافه شهروندان) و (فعالیت تبلیغی علیه نظام) است که به شعبه دادگاه انقلاب استان ایلام ارجاع شده و بخش دوم این پرونده هم با اتهام (اخلال در نظم و آسایش عمومی) به شعبه دادگاه کیفری۲ استان ایلام ارجاع شده و هر ۸ متهم این پرونده باید برای محاکمه در بخش دوم پروده قضایی خود به دادگاه کیفری ۲ آن استان، مراجعه کنند.” 

این فرد مطلع در خصوص روند بازپرسی به پرونده این متهمان افزود:”جملگی این افراد به جز وحید چاوران، در اسفند ۱۴۰۱ و اردیبهشت و خرداد ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران وزارت اطلاعات، دستگیر و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام چند نفر از آنها با قید وثیقه آزاد شدند ولی چندی بعد مجددا به شعبه بازپرسی احضار و پس از تغییر عناوین اتهامی در درخواست دادستان ایلام برای صدور قرار جلب به دادرسی(ممانعت از آزادی حتی با قید وثیقه)، بازداشت و به بازداشتگاه مرکزی ایلام منتقل شدند.”

بختیار محمدزاده، حسین عاشوری، ناصر رضایی، عظیم یادگاری، وحید چاوران، فرشاد آئینی، محمدحسین حاصلی و سعدالله آئینی، در تاریخ ۲۲ مردادماه ١۴٠٢، پس از احضار به شعبه بازپرسی در دادسرای عمومی و انقلاب استان ایلام و تفهیم اتهام، برای دومین مرتبه، بازداشت و به بازداشتگاه مرکزی استان ایلام منتقل شدند و در حال حاضر در آن زندان بسر می برند. 

لازم به اشاره است، بختیار محمدزاده، در اسفند ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان دره شهر از توابع استان ایلام بازداشت و جهت بازجویی به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی در آن استان منتقل شد و در تاریخ۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، با قید وثیقه آزاد شده بود. 

همچنین، محمد دانیالی، در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان دهلران از توابع استان ایلام، بازداشت و برای بازجویی به بازداشتگاه مرکزی اداره اطلاعات استان ایلام منتقل و پس از اتمام مراحل بازجویی ها سپس به بازداشتگا مرکزی ایلام منتقل و اواسط تیر ماه ۱۴۰۲، با تودیع وثیقه آزاد شده بود. 

 ناصر رضایی هم در تاریخ ۱ خرداد ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی در اهواز مرکز استان خوزستان، بازداشت و برای تشکیل پرونده قضایی به بازداشتگاه مرکزی اداره اطلاعات استان ایلام منتقل و پس از اتمام بازجویی ها به بازداشتگاه(زندانی) مرکزی استان ایلام، منتقل و چندی بعد با تودیع قرار وثیقه آزاد شده بود.  

عظیم یادگاری هم در تاریخ ۲۵ بهمن‌ماه ۱۴۰۱، به همراه همسرش صفورا ملکی، در شهرستان دهلران از توابع استان ایلام، پس از بازداشت توسط نیروهای امنیتی بازداشت و پس اطی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام چندی بعد آزاد شده بودند. 

حسین باپیروند، فرشاد آئینی و سعدالله آئینی، هم در تاریخ ۲۵ بهمن ماه ۱۴۰۱، پس از بازداشت توسط نیروهای امنیتی سپس جهت بازجویی به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی در استان ایلام منتقل و پس از طی مراحل بازجویی به زندان مرکزی ایلام منتقل شدند و در تاریخ ۳۰ فروردین ماه ۱۴۰۲، بهنام نورافکن، دادستان عمومی و انقلاب شهرستان دهلران از توابع استان ایلام، در تشریح اتهامات این شهروندان و عظیم یادگاری به (اخلال در نظم عمومی) و (تیراندازی) و (اخافه مردم ) اشاره کرده بود. 

وحید چاوران، دیگر متهم این پرونده هم در تاریخ ۲ تیر ماه ۱۴۰۲، در محدوده مرزی ایران و ترکیه، توسط نیروهای امنیتی، بازداشت و برای تشکیل پرونده به بازداشتگاه مرکزی اداره کل اطلاعات استان ایلام، منتقل شده و از آن زمان تا به امروز در وضعیت بلاتکلیف بسر می برد و چندی پیش در اعتراض به محرومیت وی از حقوق یک متهم و تداوم بلاتکلیفی اش در بازداشت برای مدتی اعتصاب غذا کرده بود. 

سرکوب و اعمال فشارهای امنیتی و قضایی و ابهامات گسترده در روند دادرسی به پرونده های متهمان سیاسی ـ امنیتی از مواردی بوده که بعنوان اعتراض در گزارشات دوره ای سازمانهای بین المللی مدافع حقوق بشر در امور ایران به دفعات مد نظر قرار گفته که از جمله آن در تاریخ ۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، سازمان عفو بین الملل، در گزارش سالیانه خود اینگونه برخوردها با شهروندان را به شدت محکوم کرد. 

سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است.

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی، بازجو و بازپرس بیطرف از جمله حقوقی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است. 

Please follow and like us: