حقوق بشر در ایران – روز جاری, “رحیم حسین بر”, زندانی محبوس در زندان سراوان به دلیل آنچه که فشارهای روحی و روانی از طرف مسئولان این زندان بر وی بود اقدام به خود کشی کرد.
به گزارش حقوق بشر در ایران بنقل از کمپین فعالین بلوچ, روز یکشنبه ۱۳ مردادماه ۱۳۹۸, “رحیم حسین بر”, زندانی محبوس در زندان سراوان بر اثر فشارهای روحی و روانی از طرف مسئولان این زندان با زدن شاهرگ خود اقدام به خودکشی کرد. اقدام به خودکشی این زندانی در پی ممانعت “ایرج نوربخش” از مسئولان زندان سراوان, در دسترسی وی به داروهای اعصابش بوده است!
بنقل از یک منبع مطلع؛ “رحیم حسین بر”، فرزند محمد, در اثر شکنجه های روحی از طرف مسئولان زندان سراوان دچار مشکل شدید روحی روانی شد و شدت بیماری وی به حدی بود که پزشکان برای وی داروی اعصاب تجویز کردند اما مسئولان زندان سراوان از استفاده بموقع این قرصها توسط “رحیم حسین بر” ممانعت بعمل آوردند و این زندانی در عین بیماری روحی و روانی از دسترسی به قرصهای اعصاب خود منع شده و چند شب است که هیچ قرصی بدستور “ایرج نوربخش” به وی داده نمی شود.
این منبع مطلع در ادامه گفت: محدودیت هایی برای زندانیان اهل سنت در هنگام اقامه نماز از طرف پاس کلیدهای زندان به دستور “ایرج نوربخش” به زندانیان اعمال میشود.
حقوق بشر در ایران در تاریخ ۱۱ تیرماه ۱۳۹۸, در گزارشی بنقل از کمپین فعالین بلوچ ممانعت از برگزاری نماز جماعت برای زندانیان اهل سنت محبوس در زندانهای “زابل” و “سیرجان” را اطلاع رسانی کرده بود.
پاس کلید “بازگیر” باز نکردن درب بندها موقع نماز و رفتن به نمازخانه را، دستوری از طرف رئیس زندان ایرج نوربخش عنوان کرده است.
از آخرین وضعیت جسمی “رحیم حسین بر” پس از اعزام به بهداری زندان سراوان اطلاعی در دست نیست.
زندانیان محبوس در زندان سراوان با انواع و اقسام موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم می کنند. ضرب و شتم زندانیان, بلاتکلیفی در بازداشت, محرومیت از حق دادرسی عادلانه, حق انتخاب وکیل, محرومیت از دسترسی به خدمات پزشکی و یا سایر خدمات مورد نیاز از جمله مواردی است که زندانیان در زندان سراوان از آنها محروم هستند.
- بیشتر بخوانید؛ اقدام به خودکشی یک زندانی بلاتکلیف در زندان سراوان
- بیشتر بخوانید؛ خودکشی عبدالستار سپاهی , زندانی محبوس در زندان سراوان
- بیشتر بخوانید؛ عدم رسیدگی درمانی به زندانیان محبوس در زندان سراوان
- بیشتر بخوانید؛ ضرب و شتم یک زندانی توسط سرپرست زندان سراوان
- بیشتر بخوانید؛ نمونه ای از بلاتکلیفی های طولانی مدت در زندان سراوان
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و عدم برخورداری آنها از حقوق شهروندیشان در درمان بیماریها و آسیبهای جسمی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
در تاریخ ۱۹ تیرماه ۱۳۹۸, هشت تن از گزارشگران ویژه حقوق بشر سازمان ملل متحد, با انتشار بیانیه ای نسبت به تداوم محرومیت از حق درمان و اعزام به مراکز درمانی بازداشت شدگان عقیدتی و سیاسی در زندانهای ایران ابراز نگرانی کردند. در قسمت دیگری از این بیانیه به شرایط غیر ایمن و غیر بهداشتی زندانهای ایران اشاره شده که همین امر باعث گسترش انواع بیماریها در بین زندانیان شده است.
در این بیانیه همچنین بر محرومیت آرش صادقی, احمدرضا جلالی, کامران قادری, نازنین زاغری, نرگس محمدی از دسترسی به خدمات پزشکی به جهت درمان قطعی بیماری افراد فوق نیز تاکید شده است و از مسئولان قضائی ایران خواسته شد تا دسترسی تمامی افراد مورد نظر و همچنین سایر بازداشت شدگانی را که نیاز به مراقبت بهداشتی و یا به معالجات و مراقبت های پزشکی امکان پذیر سازد.
سرکوب شهروندان اهل سنت در ایران و بیان اتهامات امنیتی بر علیه این دسته از شهروندان از جمله موارد ناقض حقوق بشر و در راستای سرکوب آزادی بیان و عقیده در ایران است و در اسناد بین المللی حقوق بشر در ماده ۱۹ اعلامیه جهانی و همچنین ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسیمصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ نیز بر آن تاکید شده است.
اعمال محرومیت بر شهروندان اهل سنت در انجام و یا حضور در مناسک مذهبی از جمله مواردی است که در اسناد بین المللی و همچنین ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ نیز مورد تاکید قرار گرفته است.
اشتراک گذاری
