حقوق بشر در ایران ـ امروز جمعه ۱۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، حمید و فرزانه قره حسنلو، زوج زندانی و از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری در نامه ای سرگشاده به شرح وضعت خود پرداختند.
به گزارش حقوق بشر در ایران، روز پنجشنبه ۱۷ فروردین ماه ۱۴۰۲، فرزانه قره حسنلو به همراه همسرش حمید قره حسنلو ـ دکتر رادیو لوژیست، دو زندانی و از بازداشت شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ در کمالشهر کرج و محبوس در زندان، با انتشار نامه تحت عنوان (رنجنامه قره‌حسنلوها) به تشریح وضعیت خود از لحظه بازداشت، دوران بازجویی و تحمل فشارهای روحی، روانی که متحمل آن شدند و آسیبهای روحی و روانی که فرزند آنها پس از بازداشت مادر و پدر خود به آن متحمل شد پرداختند. این زوج، پس از بازداشت در جریان اعتراضات کمالشهر کرج در سال ۱۴۰۱، ابتدا به اعدام و ۲۵ سال حبس در تبعید محکوم شدند اما پس از اعلام فرجام خواهی ونقص حکم در دیوان عالی کشور و تشکیل جلسه دادرسی حمید قره حسنلو به ۲۵ سال حبس در تبعید به زندان یزد و فرزانه قره حسنلو هم به ۵ سال حبس در تبعید به زندان وکیل آباد مشهد محکوم شد.
براساس متن نامه منتشر شده از طرف حمید قره حسنلو و همسر وی فرزانه قره حسنلو که جهت انتشار در اختیار حقوق بشر در ایران قرار گرفته، آنها برای تنظیم این متن، آنگونه که نوشته اند از اعماق وجود خود احساس و شرایط را تشریح کردند و به کابوس‌های شبانه، رنج‌ها و دلهره های مداوم که بر این خانواده تحمیل شده اشاره کردند.
متن کامل رنجنامه قره حسنلوها در ادامه می آید:
“به کدامین گناه نکرده باید مجازات شویم؟
آداب و ترتیبی نجسته‌ایم، حرف درون سرگشته‌مان را می‌شنوید. تک‌تک‌مان هزاران بار فکر کردیم به کجا باید پناه ببریم. چند سال قبل زندانیانی نوشته بودند «مگر چندبار به دنیا آمده‌ایم که اینقدر باید در زندان بمیریم». حمید گفته زمانی که سرش را در شب اول بازجویی بر زمین می‌کوبیدند این جمله را مدام به خاطر می آورده است. با همان ضرباتی به زجاجیه چشمش بخشی از بینایی خود را برای همیشه از دست داد.
همه چیز از آن شب شوم ۱۳ آبان ۱۴۰۱ شروع شد. حمله شبانه ۱۰ نفر مسلح به خانه این زوج در محدوده میدان مادر کرج. آنیتا نوجوان خانواده در خواب و بیداری مات و مبهوت نظاره گر است. یک گروهان نظامی در را شکستند. پدر و مادرش را با ضرب و شتم می‌زنند و می‌برند. او از خود می‌پرسد پدر و مادرم چه گناهی مرتکب شده‌اند؟ این سوال کماکان به قوت خود باقی است. جرم حمید و فرزانه قره حسنلو چیست؟ آنها به کدامین گناه در بندند؟
در ادامه این رنجنامه آمده است؛ فرزانه یک بار از زندان خواست تا صدای نوید افکاری را برایش در پشت تلفن بگذاریم همبندی‌هایش گفته‌اند امیدی نداشته باشد که چون بیگناه است آزاد می‌شود. دروغ مصلحت آمیزی گفتیم که صدا را پیدا نکردیم از ترس اینکه بازهم ممنوع الملاقات شود. از آن پس هر کداممان روزانه چندین بار آنرا می‌شنویم. (درود به مردم شریف ایران. نه دادگاهی صدای ما رو شنید و نه قاضی و مسئول و دادخواهی وجود داشت. شنیده بودم سر بیگناه پای دار می‌ره اما بالای دار نمی‌ره، ولی دروغه!) نوید راست گفته بود. بیگناه در جمهوری اسلامی پای دار می‌رود.
جرم ما چیزی جز شرکت در مراسم چهلم حدیث نجفی نبود و نیست. از بد حادثه در مسیر بازگشت با صحنه ضرب و جرح روح‌الله عجمیان مواجه شدیم که پس از مدتی فوت کرد. حتی فیلم‌های ناقص و بریده بریده مورد استناد دادگاه هم تائید می‌کند که من و حمید در آن صحنه اقدامی نکردیم. حالا با این اتهام که چرا حمید قره حسنلو، بعنوان یک پزشک رادیولوژیست، جان روح الله عجمیان را در آن آشوب نجات نداده باید ۱۵ سال حبس توام با تبعید را در زندان مرکزی یزد تحمل کند.
حمید هم حالا بیگناه باید ۱۵سال حبس را در تبعید به زندان یزد تحمل کند. آن هم با یادگاری‌های زجرآور و مشمئز کننده از دوران بازپرسی و اعتراف گیری اجباری؛ دنده‌های شکسته و چشم کم بینا شده اش.
این زوج در بخش دیگری از این رنجنامه اعلام کردند؛ آنیتا، هنوز در کابوس‌های شبانه‌اش آن صحنه را می‌بیند و در خواب جیغ می‌زند و گریه می‌کند. ضجه های مادرش را بارها باز هم شنیده است. در حالی که فرزانه را بر روی زمین می‌کشیدند او اشکهای دخترش را دیده و گفته مامان چیزی نیست زود برمی‌گردم. آنیتا باور دارد آنها زود بر می‌گردند و کابوس‌های شبانه‌اش تمام می‌شود. حالا ما چگونه به او بگوییم که مادرش تا ۵ سال بعد هم به خانه نخواهد آمد، پدر هم تا ۱۵ سال بعد. پدری که سایه چوبه دار را تا همین چند روز قبل بر سر داشت.
ما هنوز مانند همان شب اول در فکریم که به کجا باید پناه ببریم؟ به کدامین گناه نکرده باید مجازات شویم؟ چه کسی می‌داند؟”
لازم به اشاره است، حمید قره حسنلو و همسر وی فرزانه قره حسنلو، در ساعات نیمه شب ۱۳ آبان ماه ۱۴۰۱، پس از یورش خشونت آمیز نیروهای امنیتی به منزل آنها در محدوده میدان مادر در شهر کرج مرکز استان البرز، توام با ضرب و شتم و ارعاب، بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی در آن استان و طی مراحل بازجویی و و سپس بازپرسی در حالی که از حقوق اولیه یک متهم برای دسترسی به وکیل محروم بودند در تاریخ ۱۰ آذر ماه ۱۴۰۱، توسط شعبه اول دادگاه انقلاب کرج به ریاست موسی آصف الحسینی، محاکمه و سپس حمید قره حسنلو بعنوان متهم ردیف هشتم این پرونده از بابت اتهامات (افساد فی الارض از طریق ارتکاب جرم علیه امنیت کشور)، (حمله به ماموران نیروی انتظامی و بسیج و جنایت علیه تمامیت جسمانی افراد که موجب اخلال شدید در نظم عمومی و ناامنی در کشور و منتهی به جان باختن روح الله عجمیان) به اعدام و فرزانه قره حسنلو هم به عنوان متهم ردیف یازدهم این پرونده از بابت اتهامات (افساد فی الارض از طریق ارتکاب علیه امنیت ملی کشور) و (اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور)، به ۲۵ سال حبس تعزیری توام با تبعید به زندان اهواز محکوم شدند.
پس از اعلام اعتراض و اعلام نقص در تحقیقات قضایی توسط دیوان عالی کشور حکم صادره بر علیه این زوج لغو و پس از رفع نواقص کیفرخواست و تشکیل چند جلسه دادرسی، در تاریخ ۲۸ فروردین ماه ۱۴۰۲، حمید قره حسنلو، به تحمل ۱۵ سال حبس تعزیری توام با تبعید به زندان مرکزی یزد و همسر وی فرزانه قره حسنلو هم از بابت اتهام (اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور) به تحمل ۵ سال حبس تعزیری توام با تبعید به زندان وکیل آباد مشهد، محکوم شدند. پرونده این زوج در حال حاضر برای درخواست بررسی مجدد به دیوان عالی کشور ارجاع شده است.
