محمد نورانی زاده برای تحمل ادامه حبس به زندان شاهرود بازگشت
حقوق بشر در ایران – امروز چهارشنبه ۱۷ دی ماه ۱۳۹۹، محمد نورانی زاده، زندانی امنیتی پس از اتمام دوران مرخصی استعلاجی برای تحمل ادامه حبس به زندان شاهرود بازگشت.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از مرکز دموکراسی و حقوق بشر کردستان، طی روزهای اخیر، محمد نورانی زاده – متولد: ۱۳۴۲ – فرزند: رحیم – اهل بوکان از توابع استان کردستان و زندانی امنیتی که پیشتر با توجه به بیماری کرونا و نوسان فشارخون جهت درمان به مرخصی استعلاجی اعزام شده بود پس از اتمام دوران مرخصی برای تحمل ادامه حبس تعزیری توام با تبعید خود به زندان شاهرود بازگشت. این زندانی امنیتی در حال سپری کردن حبس تعزیری ۶ ساله توام با تبعید خود در این زندان است.
لازم به ذکر است، محمد نورانی زاده، با توجه به بیماری نوسان فشارخون و ابتلا به ویروس کرونا در تاریخ ۲۹ آذر ماه ۱۳۹۹، در حالی که از رسیدگی پزشکی محروم مانده بود به مرخصی استعلاجی اعزام شد.
- بیشتر بخوانید: محمد نورانی زاده، زندانی امنیتی به مرخصی اعزام شد
در تاریخ ۲۸ آذر ماه ۱۳۹۹، حقوق بشر در ایران، با انتشار گزارشی به تشریح وضعیت این زندانی امنیتی و محروم از حق درمان بیماری اش پرداخته بود.
لازم به ذکر است، محمد نورانی زاده، در تاریخ ۲۷ اسفند ماه ۱۳۹۵، به همراه دیاکو رحمانی نسب، دیگر شهروند اهل شهرستان مهاباد توسط نیروهای امنیتی این شهر بازداشت و پس از انتقال به بازداشتگاه اطلاعات سپاه شهرستان ارومیه و طی مراحل بازجوئی و بازپرسی در تاریخ ۴ مهر ماه ۱۳۹۶، مراحل اولیه رسیدگی به پرونده قضائی این افراد به اتمام رسید.
با آغاز مراحل دادرسی و ارجاع پرونده محمد نورانی زاده به دادگاه، دیاکو رحمانی نسب – بعنوان متهم ردیف اول و محمد نورانی زاده هم بعنوان متهم ردیف دوم این پرونده از بابت اتهام « مشارکت در جاسوسی از طریق جمع آوری اطلاعات تسلیحاتی، مخابراتی و میزان فعالیتها و استعداد نیروهای سپاه پاسداران » توسط شعبه ۱ دادگاه نظامی استان آذربایجان غربی، به ریاست مستشار شعبه ابراهیم خلیل حسینی و دادرس شعبه رضا صمیمی، هر یک به تحمل ۶ سال حبس تعزیری توام با تبعید دیاکو رحمانی نسب، به زندان سمنان و محمد نورانی زاده هم به زندان شاهرود محکوم شدند.
در بخش دیگری از دادنامه صادره توسط شعبه ۱ دادگاه نظامی استان آذربایجان غربی همچنین دیاکو رحمانی نسب به عنوان متهم ردیف اول این پرونده به اتهام « نگهداری غیرمجاز مهمات با استناد به بند پ ماده ۶ قانون قاچاق اسلحه و مهمات با ۲ درجه تخفیف به علت ابراز ندامت از عمل مذکور به تحمل ۶ ماه حبس تعزیری درجه ۷ محکوم شد. این حکم در شعبه دادگاه تجدیدنظر عیناً تائید شد.
لازم به ذکر است جرم جاسوسی از جمله اتهاماتی است که از منظر حقوق بشر هم کاملا مردود است اما در ایران ارگانهای امنیتی از قبیل وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران، بسیاری از شهروندان را از بابت بدور از واقعیت جاسوسی بازداشت کرده و در ادامه بر علیه این افراد احکام حبس تعزیری طولانی مدت و یا اعدام از سوی محاکم قضائی صادر می کنند.
اعتراف گیری اجباری با تهدید بر افراد از جمله مصادیق بارز نقض اسناد بین المللی حقوق بشر، ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است که به صراحت کلام بر ممنوعیت شکنجه افراد تاکید شده است.
عدم امکان دسترسی به وکیل و محرومیت فرد از دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی ناقض, ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق دادرسی عادلانه توسط قاضی, بازجو و بازپرسی بیطرف از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون نیز مورد تاکید قرار گرفته است اما برخوردهای فراقانونی از سوی ارگانهای امنیتی ناقض قوانینی است که خود تدوین گر آن بودند و ادعای عمل بر آن را دارند.
