آنچه در زندان بزرگ تهران در سایه سوء مدیریت حاکمان قدرت در ایران میگذرد

شرح حالی را که میخوانید مطالبی است مستند و حقایقی است دردناک از زبان یکی از خانواده های افراد دربند در یکی از زندانهای ایران که از آن با عنوان زندان بزرگ تهران یاد میشود . در اول کلام باید بگویم که در ایران کارخانه بزرگ افتتاح نمیشود ، مدرسه بزرگ افتتاح نمیشود ، مجتمع های مسکونی بزرگ افتتاح نمیشود اما زندان بزرگ افتتاح و نام گذاری میشود که این خود بیانگر عمق فاجعه از سرکوب و شکنجه و ایدولوژی حاکمان قدرت در ایران می باشد .  زندان تهران بزرگ ، واقع درحسن آباد قم است جایی دربیابان وریگزار ، نه جایی برای نشستن نه سقفی که در باد و باران و آفتاب که ملاقات کنندگان بتوانند درآنجا پناه بگیرند و باید چون آوارگان درآن ریگزار بگردند تا نوبت ملاقات آنها برسد . حالا وفت ملاقات رسید به سالنی کوچک میرویم که چند صندلی شکسته و درب و داغون در انتظارمان است وبیشتر افراد سر پا ایستاده اند تا نوبت آنها  برسد . تمام افراد از محیط آلوده آنجا که گویی درصف توالتهای سرراهی ایستاده ای ، بوی تعفن و مدفوع همگی حالت تهوع و سرگیجه به انسان دست میدهد . وقتی بالاخره به سالن ملاقات میرسم بو شدیدتر شده و اگر دیدار عزیز محبوس شده ای نبود ترجیح میدهند پا به فرار بگذارند با مامورانی که گویا از کره ای دیگر به آنجا آمده اند ، برخوردهای بد و وحشتناک که باخانواده ها دارند گویا با مشتی حیوان که به طویله آمده اند برخورد میکنند همگی دردی بدل دارند و از سرخوشی به آنجانرفته ا ند . به جنس قاطع میتوان زندان بزرگ تهران را به یک جهنم و یک شکنجه گاه در دل کویر تصور کرد .

حال  از داخل زندان و از زبان زندانی 

سلولهای کوچک باتعدادنفرات زیاد همگی معتاد واززندانیان خطرناک .مشتی چاقوکش وموادفروش ومالب که همگی رادر یکجا نگه میدارند حتی تفکیک جرائم خبری نیست . غذای بدووحشتناک پراز سنگریزه وحشرات موذی (سراسرویتامین)حتی درفروشگاهها باوجود گرانی مواد چیز خوب وبدردبخوری موجود نیست ازآب خوردن که دیگرنگم برات. آب شور وبدطعم که هیچکس قادر بخوردنش نیست آب برای حمام کردن هم نیست وحمام گرم یکرویاست بگفته بچه های بند . حال ازتنهامطاع فراوان وعالی (موادمخدر) از هرنوع ومدل که خواسته باشید موجود است که توسط ماموران زحمتکش دردسترس زندانیان قرار دارد وهمگی براحتی ازآن استفاده میکنند درهرجاوهرزمان .نه انگارکه بخاطر داشتن همین مواددستگیرشده اند ونه انگارکه بخاطرمصرف همین مواد آنجایند تو گویی آمده اند که بدون مزاحمت ومامور بهتروراحتتر موادشان رامصرف کنندبه گفته یکی اززندانیان آخوندی که برای پیشنمازی قدن رنجه کرده وبزندان تشریف فرمامیشوند درداخل عمامه خود موادرابزندان واردمیکند ودردسترس زندانیان باقیمت گزاف قرارمیدهد واینگونه رسالت خویش رابجا میاورد . حال ازداخل سلولها بگم که قراراست برای فنس دورتخت ازهرشخص ۱۲۰هزارتومان بگیرند والا نباید ازتخت استفاده شود .هرچند همگی توان گرفتن تخت راندارند وباید روی زمین بخوابند .دزدی درآنجا به وفوور است و افراد جرات ندارند لوازم خود را یک لحظه تنها بگذارند پتو ، لباس ، خوراکی ، کارت پول ، و همگی به تاراج رفته و فرد مجبور است دوباره آنها را تهیه کند و این موارد فراوان برای همگی اتفاق می افتد چه بسا مجبوری لوازم خودت را بارها و بارها از همان فرد سارق که لوازم را به سرقت برده است مجددا بخری چون به آن لوازم نیاز مبرم است .  در قرنطینه دو ، هر سالن ۶ اتاق دارد و یک اتاق ۱۲ متری برای ۳۰ زندانی، آب گرم اصلا در آنجا معنا ندارد و آب سرد هم فقط یک ساعت در روز، ۱۷۰ زندانی هر سالن باید از یک توالت در طول روز استفاده می‌کردند و وضعیت درمان و بهداشت هم به طوری بود که فرد سالم وارد زندان میشود و بعد از دو ماه با گلودرد عفونی و چرکی خارج و امراض کلیوی و دیگر بیماریهای عفونی خارج میشود .  در زندان بزرگ تهران امکانات اولیه برای مداوای زندانیان بیمار را ندارد: در این زندان حتی بیمارانی که ایدز و هپاتیت مثبت هستند هم نه از بقیه تفکیک شده‌اند و نه مراقبت دیگری از آنان می‌شود، خودشان و همه بند هم می‌دانند ولی برای کسی اهمیت ندارد، چیزی به نام مراجعه به بهداری هم در صورتی وجود دارد که کاملا از پا بیفتید و بقیه شما را برسانند به بهداری و آنجا نهایتا یک سرمی وصل کنند. سیگار و مواد مخدر به صورت ۲۴ ساعته در اتاق‌ها و سالن‌ها مصرف می‌شود و انگار کل سالن در مه فرو رفته . ندامتگاه تهران بزرگ برای سهولت اداره زندان و ارتباط نداشتن با زندانی‌ها از خود زندانیان برای برقراری نظم استفاده می‌کند . زندانیان در زندان بزرگ تهران هم از نظر روانی و هم از نظر روحی شکنجه می‌شوند : توهین و تحقیر و فحاشی که آن قدر طبیعی است که حتی رئیس زندان هم از پشت بلندگو به همه زندانیان فحش رکیک خواهر و مادر می‌داد، کتک زدن زندانیان به بهانه‌های متفاوت هم عادی بود، چه زندانبان‌ها و چه انتظامات و زندانیان قدرتمندتر، مثلا موقع آمار صبحگاهی زندانیان را مجبور می‌کردند یک یا دو ساعت روی دو زانو بایستند و حق نداشتند بنشینند یا بایستند، فقط سلیقه‌ای بود که کدام زندانبان کمتر اذیت می‌کرد یا بیشتر. اگرچه ظرفیت اسمی زندان مرکزی تهران بزرگ ۱۵۰۰۰ زندانی است ولی عملا چیزی حدود دو برابر ظرفیت در بعضی از بندها نگهداری می‌شوند: من همه بندها را ندیدم ولی اگر اتاق خودمان را قیاس بگیریم در اتاقی که تخت برای ۱۲ نفر وجود داشت، ۲۵ تا ۳۰ نفر می‌خوابیدند، یعنی در همین بند قرنطینه بیشتر از دو برابر ظرفیت نگهداری می‌شدند.»رسول بداقی به کمپین گفت مراقبت‌های بهداشتی در ندامتگاه تهران بزرگ جدی گرفته نمی‌شود و زندانیان با نوعی جیره‌بندی آب روبرو هستند: «بهداشت آنجا شوخی است چون حتی آب نیست و بدون آب حتی نمی‌شود زندگی کرد، زندان تهران بزرگ روزی فقط یک ساعت آب سرد وصل می‌شود و باید آب ذخیره کنید برای طول روز یعنی جیره‌بندی، کسانی که خیلی به بهداشت اهمیت می‌‌دهند به اصطلاح خودشان دوش آفتابه می‌گیرند، یعنی با یک آفتابه آب در هواخوری دوش می‌گیرند. به دلیل ازدحام و نبودن آب شپش و ساس در اتاق‌ها کاملا عادی است. افرادی  نیز  از داخل زندان نیز اقدام به کلاهبرداری میکنند از روی پرینت تلفن شماره خانواده افراد  راپیدا میکنند و به آنها زنگ میزنند و راست ودروغ داستان میبافند و از آنان اخاذی میکنند جریانی که برای خودم اتفاق افتاد هفته پیش خانمی به من زنگ زد و گفت پریسا هستم همسر دوست فرزند شما که در زندان بزرگ تهران است .  داشت با من حرف میزد که پشت خطی برایش آمد و با هراس گفت که دوباره زنگ میزند و از آنجائی که خدا بخواهد   خط رو خط شد و من بدون اینکه بخواهم حرفهای این خانم باشوهرش را شنیدم میخواست ازمن یک میلیون تومان پول بگیرد که شنیدم هرچند من این مبلغ را نداشتم ولی بهرحال هستند کسانی که گول بخورند فردای آن روز که ازفرزندم پرسیدم گفت نه مامان مبادا گول بخوری اینها گوش برهستند وخانواده هاراگول زده وپ ول میگیرند . آنچه در این بین بیش از هر نکته مشهود است بی قانونی و حاکم بودن یک ساختار جنگل بر زندانهای ایران و بخصوص زندان بزرگ تهران میباشد .