By حقوق بشر در ایران 
https://wp.me/p6xuBy-KSg
حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۱۱تیر ماه ۱۴۰۳، دستکم ۳۰ کودک کار و ۵۱۰۰ فرد با آسیبهای اجتماعی در استان خوزستان شناسایی شدند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از ایرنا، امروز دوشنبه ۱۱ تیر ماه ۱۴۰۳، علی دهقانی، رئیس کل دادگستری خوزستان از شناسایی دستکم ۳۰ کودک کار و خیابان و تشکیل پرونده برای ۵۱۰۰ تن از افراد با آسیبهای اجتماعی، توسط نهادهای مربوطه آن استان خبر داد.
رئیس کل دادگستری خوزستان در تشریح این خبر اعلام کرد:”دستکم ۵۱۰۰ پرونده در خصوص افراد دچار آسیب اجتماعی در ۲ شعبه سرپرستی این مجتمع در حال رسیدگی هستند.”
وی در ادامه خاطرنشان خاطرنشان کرد:”این مجتمعها برای جلوگیری از بروز آسیب اجتماعی و کمک به اقشار آسیب دیده جامعه به ویژه کودکان و نوجوانان کار و خیابان تشکیل میشود.”
دهقانی در ادامه اظهار کرد:”مجتمعهای شوق زندگی بر اساس سند تحول قوه قضاییه و نیز سیاستهای کلان دستگاه اجرایی کشور، برای حمایت از اقشار آسیبپذیر، تاسیس و راه اندازی شده است.”
رئیس کل دادگستری خوزستان ادامه خاطرنشان کرد:”۱۸ دستگاه در حوزه آسیبهای اجتماعی با این مجتمع همکاری دارند که به حمایت از کودکان کار، زنان و کودکان بدسرپرست و بیسرپرست و دختران در معرض آسیب فعالیت دارند.”
در تاریخ ۲۲ خرداد ماه ۱۴۰۳، علی رضایی، دبیر کارگروه کودکان کار و خیابان وزارت کشور، با تکیه بر آمارهای رسمی از وجود دستکم ۲۶۰۰ کودک کار و خیابان در ایران خبر داده بود و با تفکیک در هر استان تائید کرد که این کودکان در ۱۴ استان هستند.
گسترش دامنه مشکلات اقتصادی بر زندگی کودکان ایران در حالی که در تاریخ ۳ خرداد ماه ۱۴۰۳، علی اکبر دریکوند، معاون مقطع ابتدایی اداره کل آموزش و پرورش استان لرستان از محرومیت دستکم ۱۶هزار و ۶۱۹ کودک از تحصیل در آن استان خبر داده بود.
همچنین، تداوم محرومیت کودکان از تحصیل که از جمله حقوق اولیه هر انسانی است در حالی رو به افزایش است که پیشتر هم در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، علی مطهری، مدیر کل آموزش پرورش آذربایجان غربی از محرومیت ۵ هزار و ۷۰۰ دانش آموز مقطع ابتدایی که از حق تحصیل به دلایل اقتصادی و یا خانوادگی، خبر داد.
در همین حال، علی اسماعیلی، مدیر کل آموزش و پرورش استان زنجان هم در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، از وجود دستکم ۷۹۰ دانش آموز محروم از حق تحصیل در سطح آن استان خبر داد.
پیش از این و در تاریخ ۴ فروردین ماه ۱۴۰۳، حمیدرضا خانمحمدی، رئیس سازمان نوسازی و تجهیز مدارس ایران از وجود دستکم ۱۰۰ هزار کلاس فاقد ایمنی برای کودکان و نوجوانان و در حال استفاده تحت عنوان مدرسه برای این شهروندان خبر داده بود.
فقدان کیفیت لازم در بناهای مدارس ایران و عدم توجه به تامین امکانات برای تحصیل کودکان و نوجوانان بعنوان نسلهیا بعدی از یک سو و افزایش مشکلات اقتصادی در جامعه منجر شده تا با توجه به تائید رضا مرادصحرایی، وزیر آموزش و پرورش، دستکم ۲۰۰ هزار کودک به علت مشکلات اقتصادی و فقر از حق تحصیل محروم شوند.
پیشتر هم در تاریخ ۱۲ دی ماه ۱۴۰۲، مرکز آمار ایران، با انتشار گزارشی، از محرومیت ۹۲۹ هزار و ۷۹۸ کودک و نوجوان واجد شرایط برای تحصیل در ۳ مقطع ابتدایی، راهنمایی و متوسطه، در سال تحصیلی ۱۴۰۲ ـ ۱۴۰۱، از حق تحصیل و دسترسی به امکانات آموزشی خبر داده بود.
مرکز آمار ایران نیز در تاریخ ۲۵ مهر ماه ۱۴۰۲، با انتشار گزارشی، به تشریح وضعیت تحصیلی کودکان و نوجوانان در ایران پرداخت و اعلام کرد در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱، بیش از ۵۵۶ هزار نوجوان، یا به تعبیر کنوانسیون حقوق کودکان، کودک – در سن ۱۵ تا ۱۷ سال از تحصیل بازماندند که بیش از ۲۹۵ هزار نفر آنها پسر و بیش از ۲۶۱ هزار نفر هم دختر هستند.
در تاریخ ۲۰ اسفند ماه ۱۴۰۱، مرکز پژوهشهای مجلس اعلام کرد، نرخ جذب بســیار ناچیز کودکان بازمانده از تحصیل در کنار تعداد بالای ترک تحصیل سالیانه از میزان ۳۴۷ هزار نفر تا ۲۷۰ هزار نفر، سبب شده روند بازماندگی از تحصیل در نظام آموزش و پرورش روبه رشد باشد.
همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای سند برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان اجرای آن به کلی از دستور کار خارج شد.
Subscribe to get the latest posts sent to your email.