بازداشت ۳ تَن از فعالان صنفی فرهنگیان و بلاتکلیفی ۲ تَن دیگر در بازداشت
حقوق بشر در ایران – امروز یکشنبه ۱ آبان ماه ۱۴۰۱، ماموران امنیتی در استانهای خوزستان، قزوین و اردبیل، سه تن از فرهنگیان را بازداشت کردند. همچنین حمید رحمتی و مسعود قبادی، دو فرهنگی بازداشت شده در کهگیلویه و بویراحمد بطور بلاتکلیف محبوس مانده اند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان کشور، روز شنبه ۳۰ مهر ماه ۱۴۰۱، پیروز نامی، معلم و فعال صنفی فرهنگیان، ساکن اهواز مرکز استان خوزستان، پس از بازداشت توسط نیروهای امنیتی به مکان نامعلومی منتقل شد.
از مصادیق حقوقی اتهامات، نام ارگان بازداشت کننده و مکان نگهداری پیروز نامی تا لحظه تنظیم این گزارش اطلاعی در دسترس نیست.
لازم به ذکر است، پیروز نامی، از جمله فعالان صنفی فرهنگیان است که به دفعات در جریان فعالیتهای صنفی و مدنی خود با پرونده سازی، احضار، بازپرسی و بازجویی و بازداشت از سوی ارگانهای امنیتی و واحدهای قضایی مواجه شده است.
اما در خبری دیگر، روز یکشنبه ۲۴ مهر ماه ۱۴۰۱، اسماعیل خدایاری، دبیر زبان‌انگلیسی در یکی از مدارس خرمدشت واقع در شهرستان تاکستان از توابع استان قزوین، در پی احضار تلفنی به یکی از ارگانهای امنیتی این استان سپس بازداشت شد.
براساس این گزارش، پس از احضار اسماعیل خدایاری به یکی از ارگانهای امنیتی استان قزوین و بازداشت این فرهنگی، برای وی در شعبه بازپرسی دادسرای عمومی و انقلاب قزوین‌قرار بازداشت ۳۰ روزه صادر شده است.
تا لحظه تنظیم این گزارش، از مکان نگهداری، علت احضار و بازداشت و مصادیق حقوقی اتهامات اسماعیل خدایاری اطلاعی در دسترس نیست.
اسماعیل خدایاری، در سال ۱۴۰۰، مدیر دبیرستان در یکی از دبیرستانهای شهرستان خرمدشت بود که به علت انتشار مطالبی انتقادی در صفحات شخصی خود از این سمت شغلی خود عزل شد.
از سوی دیگر، روز شنبه ۳۰ مهر ماه ۱۴۰۱، غلامرضا اصغری، معلم بازنشسته، ساکن استان اردبیل، پس از بازداشت توسط نیروهای امنیتی به مکان نامعلومی منتقل شد.
از علت بازداشت، مکان نگهداری و مصادیق حقوقی اتهامات غلامرضا اصغری اطلاعی در دسترس نیست.
از سوی دیگر، علیرغم گذشت ۲۰ روز از تاریخ بازداشت حمید رحمتی، فرهنگی معترض، ساکن شهرضا از توابع استان اصفهان، وی بطور بلاتکلیف محبوس مانده و از حقوق اولیه یک متهم برای تسریع روند بازجوئی و بازپرسی و آزادی محروم است.
لازم به ذکر است، در تاریخ ۱۱ مهر ماه ۱۴۰۱، حمید رحمتی، در جریان برگزاری یک تحصن انفرادی در مقابل درب منزل خود توسط نیروهای امنیتی بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل شد.
این فعال صنفی فرهنگیان به دفعات سابقه بازداشت و پرونده سازی به اتهام فعالیتهای مسالمت آمیز خود از سوی ارگانهای امنیتی و قضائی اصفهان را دارد.
در خبری دیگر، امروز یکشنبه ۱ آبان ماه ۱۴۰۱، مسعود قبادی، معلم، ساکن استان کهگیلویه و بویراحمد، علیرغم گذشت بیش از یک هفته از تاریخ بازداشت بطور بلاتکلیف در بازداشتگاه یکی از ارگانهای امنیتی این استان محبوس شده است.
برهمین اساس، مسعود قبادی، از بیماری قبلی در رنج است و نگهداری وی در محیط زندان و بازداشتگاه و اعمال فشارهای روحی و روانی به وی منجر به صدمات جدی جبران ناپذیری به جان و زندگی وی خواهد شد.
لازم به اشاره است، در تاریخ ۲۲ مهر ماه ۱۴۰۱، مسعود قبادی، توسط نیروهای امنیتی در استان کهگیلویه و بویراحمد بازداشت شد و از آن زمان تا له امروز بلاتکلیفی وی ادامه دارد.
این فرهنگی ساکن استان کهگیلویه و بویر احمد، با سابقه ۲۹ سال خدمت در آموزش و پرورش به مدت ۲ سال معاونت تربیت بدنی و ۶ سال مشاور اجرایی مدیر کل اداره آموزش و پرورش استان کهگیلویه و بویراحمد بوده است.
تا لحظه تنظیم این گزارش، از دلایل بازداشت، ارگان بازداشت کننده و مکان نگهداری هیچ یک از این فرهنگیان، اطلاع دقیقی در دست نیست.
ممانعت از انجام فعالیتهای صنفی، ناقض ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مفاد ۲۱ و ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است.
احضار، بازداشت و پرونده سازی بر علیه فعالان صنفی و مدنی در حالی صورت می‌گیرد که مطالبات آنها صنفی و برای دستیابی به حقوق شهروندیشان در راستای اصل ۲۷ قانون اساسی ایران است.
سرکوب آزادی بیان، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است که بر حق افراد بر انتشار آزادانه افکار و عقاید و نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی تاکید کرده است.
بازداشت افراد بدون تفهیم اتهام فرد و عدم امکان دسترسی به وکیل برای متهم ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.
همچنین برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.
اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است.
اشتراک گذاری
