محرومیت نسرین جوادی، زندانی سیاسی از حق مرخصی و سایر حقوق شهروندی خود

حقوق بشر در ایران ـ امروز دوشنبه ۷ آبان ماه ۱۴۰۳، نسرین جوادی، زندانی سیاسی از حق مرخصی محروم است. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، امروز دوشنبه ۷ آبان ماه ۱۴۰۳، نسرین جوادی، متولد: ۱۳۳۶، ساکن تهران، فعال کارگری و زندانی سیاسی محبوس در زندان اوین، در حالی دوران حبس تعزیری خود را سپری می کند که مدارک پزشکی گویای عدم تحمل کیفری وی از حق آزادی حتی با پابند الکترونیکی محروم شده و اخیرا هم فرزندش به کما رفته و در پی مخالفت دادستان تهران، از حق اعزام به مرخصی برای دیدار از فرزند بیمارش محروم شده است.  این زندانی سیاسی از تیر ماه ۱۴۰۱ در حال سپری کردن دوران حبس تعزیری ۵ ساله خود است.  

رامین صفرنیا، وکیل مدافع نسرین جوادی، در گفتگو با با اعتماد آنلاین، پیرامون آخرین وضعیت پرونده موکل خود گفت:” کوروش، تنها در بیمارستان و در بیهوشی کامل است. پدر کوروش سال‌ها قبل فوت شده و کوروش به جز مادرش هیچ کس دیگری را ندارد. متاسفانه حتی مرخصی هم به خانم نسرین جوادی داده نشده تا فرزند بیمارش را ببیند.” 

وکیل مدافع نسرین جوادی در ادامه خاطرنشان کرد:”پزشکی قانونی به خانواده نسرین جوادی اعلام کرده که این فعال کارگری به دلیل مشکلات جسمی، توانایی تحمل حبس را ندارد، حتی به صورت حضوری به خود خانم جوادی اعلام می‌شود با توجه به بیماری و گواهی پزشکی، توانایی حبس را ندارد، اما مشخص نیست چرا در ادامه موضوع در پرونده درج نمی‌شود؟ نسرین جوادی، نیمی از زندان خود را سپری کرده. بارها درخواست پایند و آزادی مشروط و حتی درخواست مرخصی داده شده اما مسئولان زندان با آن موافقت نکردند. این در حالی است که قانونگذار پیش‌بینی کرده که هر زندانی با توجه به شرایطی که دارد، پس از گذشت یک‌سوم از میزان مجازات، امکان آزادی دارد. وضعیت تنها فرزند نسرین جوادی به گونه‌ای است که تاخیر در آزادی او ممکن است آسیب‌های زیادی ایجاد کند.” 

بیماری نسرین جوادی، به اندازه ای حاد است که حقوق بشر در ایران، در تاریخ ۹ فروردین ماه ۱۴۰۳، با انتشار گزارشی به نقض از یک فرد مطلع از وضعیت این فعال کارگری به بیماری های وی اشاره کرده بود. 

لازم به ذکر است، نسرین جوادی خضری، در تاریخ ۸ تیر ماه ۱۴۰۱، پس از تهدید و اعمال فشارهای امنیتی به وثیقه گذار او توسط قاضی شعبه ۱ اجرای احکام دادسرای زندان اوین برای سپری کردن دوران حبس تعزیری ۵ ساله خود احضار شد و در تاریخ ۱۱ تیر ماه ۱۴۰۱، برای سپری کردن دوران حبس تعزیری ۵ ساله خود بازداشت و به بند زنان زندان اوین منتقل شد.‌

اعمال فشار به نسرین خضری جوادی برای اجرای حکم حبس تعزیری او در حالی بود که در تاریخ ۱۸ بهمن ماه ۱۴۰۰، این فعال کارگری پس از احضار به شعبه ۱ اجرای احکام دادسرای زندان اوین با توجه به ابتلا به ویروس کرونا و بیماری دیسک کمر، درخواست عدم تحمل کیفر کرد که پس از تنظیم مدارک و ارجاع مدارک و نظریه پزشکان بیمارستان‌های متخصص پزشکی قانونی با درخواست عدم تحمل کیفر نسرین خضری جوادی مخالفت کرده بود. 

این فعال کارگری، در تاریخ ۱۰ تیر ماه ۱۳۹۹، با دریافت احضاریه ای توسط شعبه ۱ اجرای احکام کیفری دادسرای زندان اوین جهت اجرای حکم ۵ سال حبس تعزیری خود احضار شده بود اما با توجه به شیوع کرونا اجرای حکم حبس این فعال کارگری تعلیق شد.  

در تاریخ ۱۷ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹، نسرین جوادی، توسط قاضی شعبه دادگاه تجدیدنظر استان تهران از بابت اتهام «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور» به تحمل ۵ سال حبس تعزیری محکوم و از ۲ اتهام «تبلیغ علیه نظام» و «اخلال در نظم عمومی» که در مرحله بدوی منجر به صدر حبس و شلاق برای وی شده بود تبرئه شد. 

نسرین جوادی، در مرحله بدوی به تاریخ ۲۵ مراد ماه ۱۳۹۸، توسط شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ریاست ایمان افشاری، از بابت اتهامات «اجتماع و تبانی به قصد اقدام علیه امنیت کشور»،«تبلیغ علیه نظام» و «اخلال در نظم عمومی» محاکمه و در تاریخ ۲۸ مردادماه۱۳۹۸، در مجموع به تحمل ۷ سال حبس تعزیری و ۷۴ ضربه شلاق به همراه محرومیت استفاده از گوشی هوشمند تلفن همراه و ممنوعیت عضویت در احزاب، گروه ها و دسته‌جات سیاسی و اجتماعی محکوم شده بود. 

در تاریخ ۱۱ اردیبهشت‌ماه ۱۳۹۸، همزمان با روز جهانی کارگر، ده‌ها تن از شرکت کنندگان در تجمع اعتراضی در مقابل ساختمان مجلس در پی ورود نیروهای امنیتی و به خشونت کشیده شدن این تجمع بازداشت شده بودند. 

آزادی این عضو اتحادیه آزاد کارگران ایران، در تاریخ ۸ خردادماه ۱۳۹۸، در حالی صورت گرفت که ۲ قرار وثیقه ۱۰۰ میلیون تومانی و۳۰ میلیون تومانی و با دو پرونده جداگانه و ۲ اتهام جداگانه صادر شده بود. 

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه با انتشار فراخوانی از کارگران خواسته بود تا در تاریخ ۱۱ اردیبهشت ۱۳۹۸، همزمان با روز جهانی کارگر در تجمع اعتراضی در برابر مجلس شورای اسلامی حضور یابند.

جملگی مطالبات کارگران ایران صنفی و برای دستیابی به حقوق شهروندی آنها است.‌

ممانعت از انجام فعالیتهای کارگری و صنفی، ناقض ماده ۲۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر و مفاد ۲۱ و ۲۲ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی است.  

احضار، بازداشت و پرونده سازی بر علیه فعالان کارگری در حالی صورت می‌گیرد که مطالبات آنها صنفی و برای دستیابی به حقوق شهروندی و در راستای اصل ۲۷ قانون اساسی ایران است. 

سرکوب آزادی بیان و ممانعت از انتشار عقاید و دیدگاههای مختلف در یک جامعه، ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است. 

ممانعت از دسترسی متهم به وکیل در مراحل بازجویی، بازپرسی و دادرسی، ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است.

همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است. 

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶، است. 

Please follow and like us: