دو تن از دراویش گنابادی محبوس در زندانهای شیبان اهواز و خرم آباد آزاد شدند

حقوق بشر در ایران – امروز یکشنبه ۲۰ بهمن ماه ۱۳۹۸, مسلم نوروزی درویش گنابادی محبوس در زندان خرم آباد و فرامرز مانگری, درویش گنابادی محبوس در زندان شیبان اهواز, پس از اتمام دوران محکومیت حبس خود از این ۲ زندان آزاد شدند. هر ۲ نفر این شهروندان از بازداشت شدگان حادثه گلستان هفتم پاسداران بودند. 

به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز یکشنبه ۲۰ بهمن ماه ۱۳۹۸, مسلم نوروزی, درویش گنابادی محبوس در زندان خرم آباد پس از سپری کردن دوران محکومیت حبس ۲ ساله خود از این زندان آزاد شد. همچنین فرامرز مانگری, دیگر درویش گنابادی محبوس در زندان شیبان اهواز, پس از اتمام دوران محکومیت حبس ۲ ساله خود از این زندان آزاد شد. 

بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت: “مسلم نوروزی و فرامرز مانگری, دو درویش گنابادی و از بازداشت شدگان حادثه گلستان هفتم که اخیرا به ۲ زندان مرکزی خرم آباد و زندان شیبان اهواز تبعید شده بودند پس از اتمام دوران محکومیت حبس ۲ ساله خود آزاد شدند”.

لازم به ذکر است؛ مسلم نوروزی, پس از بازداشت در اسفند ماه سال ۱۳۹۶ در حادثه گلستان هفتم پاسداران و طی مراحل بازجوئی و تکمیل پرونده بدون حضور وکیل توسط دادگاه انقلاب تهران, از بابت ۳ اتهام “اخلال در نظم عمومی”، “اجتماع و تبانی علیه امنیت عمومی” و “تمرد از دستور پلیس”  در مجموع به تحمل ۷ سال حبس تعزیری, ۲ سال تبعید به شهرستان برازجان و همچنین ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده بود. پس از ارجاع پرونده مسلم نوروزی, به دادگاه تجدید نظر استان تهران محکومیت وی به ۲ سال حبس تعزیری در مجموع کاهش پیدا کرد. 

• بیشتر بخوانید: احکام جدید ۱۵ درویش زندانی ابلاغ شد؛ ۵۳ سال حبس تعزیری

همچنین فرامرز مانگری, دیگر درویش گنابادی, پس از بازداشت در حادثه گلستان هفتم در اسفند ماه سال ۱۳۹۶, طی مراحل بازجوئی پس از ارجاع پرونده بدون حضور وکیل به دادگاه انقلاب تهران ۳ اتهام “اخلال در نظم عمومی”، “اجتماع و تبانی علیه امنیت عمومی” و “تمرد از دستور پلیس” در مجموع به تحمل ۱۰ سال حبس تعزیری، ۷۴ ضربه شلاق و ۲ سال تبعید به شهرستان رودبار از توابع استان کرمان محکوم شده بود این حکم پس از ارجاع به دادگاه تجدید نظر در مجموع به ۲ سال حبس تعزیری کاهش پیدا کرد. 

• بیشتر بخوانید: صدور احکام حبس برای ۳۴ درویش محبوس در زندان تهران بزرگ 

این ۲ درویش گنابادی,  در تاریخ ۱۲ آذر ماه ۱۳۹۸, به همراه ۳۳ دراویش گنابادی محبوس در تیپهای ۲ و ۴ و بند امن زندان تهران بزرگ اعلام اعتصاب غذا کرده بودند اما نه تنها هیچ توجهی از سوی مسئولان این زندان متوجه در خواستهای آنها نشد بلکه پس از اعلام “علی چهارمحالی” رییس این زندان این دراویش را به زندان‌های سایر شهرستانها منتقل کردند و مسلم نوروزی در این میان به زندان خرم آباد و فرامرز منگری هم به زندان شیبان اهواز منتقل شده بودند. کسری نوری, صالح الدین مرادی, اکبر داداشی, بهنود رستمی, علی بهادری, سعید خموشی, رضا سیگارچی, محسن مقدسی, مهدی ایزدپناه, محمدرضا درویشی, حیدر تیموری, سعید سلطانپور, علیرضا لک, وحید خموشی, سعید خموشی, مجید مرادی, عبدالله اسماعیلی, شعیب اسماعیلی, مسلم نوروزی, سعید گودرزی, محمد کریمایی, بابک تقیان, احسان ملک محمدی, امین صفاری, صادق قیصری, مهدی مهدیلو, مصطفی میرمحمدی, اردشیر عشایری, رضا یاوری مطلق, رضا رضایی, مجتبی بیرانوند, میلاد کاکاوند, مرتضی سهراب پور, مصطفی رهسپار و شهاب اکبری از جمله ۳۵ درویش محبوس در زندان تهران بزرگ بودند که به زندانهای دیگر شهرها منتقل شده بودند. 

• بیشتر بخوانید؛ دراویش زندانی؛ تداوم اعتصاب غذا همزمان با انتقال به زندان های دیگر

لازم به یادآوری است، از نیمه‌شب ۱۴ بهمن‌ماه سال ۱۳۹۶ حضور پر تعداد نیرو های امنیتی و انتظامی در اطراف منزل دکتر نور علی تابنده با واکنش منفی سایر دراویش مواجه شد، دراویش گنابادی در حمایت از قطب خود تجمعاتی اطراف منزل دکتر تابنده تشکیل دادند، این تجمعات با دخالت نیروهای انتظامی و لباس شخصی به خشونت کشیده شد و صدها تن زخمی و بازداشت شدند؛ این در حالی بود که پیش تر در شامگاه چهارشنبه ۴ بهمن‌ماه ۱۳۹۶ نیز ماموران امنیتی در اقدامی مشابه در همین مکان حضور یافتند که موجی از نگرانی‌ها در میان دراویش را رقم زده بود.

• بیشتر بخوانید؛ لیست تکمیلی دراویش بازداشت شده در حوادث تلخ گلستان هفتم

فشارها به دراویش در نظام جمهوری اسلامی عمدتا از شهر قم آغاز شد. قم مذهبی ترین شهر ایران است و با توجه به نزاع تاریخی صوفیه و اهل شریعت، فشار بر دراویش در این شهر سابقه طولانی دارد و به سال‌های قبل از انقلاب می‌رسد؛ اما در سال‌های اول دهه هشتاد خورشیدی با انتشار شماری از کتاب‌های ضد صوفی در قم که این سلسله را به ضد شیعی بودن متهم می‌کردند، رفته رفته جو سنگین‌تری علیه آنها شکل گرفت. تنش در مناسبات حکومت با دراویش نعمت‌اللهی با تخریب برخی از مکان‌های مذهبی‌شان و مخالفت حکومت با گردهمایی آنها به خصوص در قم وارد مرحله ای شد که یک دهه بعد در تهران به درگیری فیزیکی و خونریزی انجامید.

سازمان عفو بین الملل, در تاریخ ۴ خردادماه ۱۳۹۷, با صدور بیانیه ای ضمن ابراز نگرانی نسبت به وضعیت زنان دراویش، از جمهوری اسلامی ایران خواسته بود آنها را بی‌قید و شرط آزاد کند.

• بیشتر بخوانید؛ عفو بین‌الملل: آزار زندانیان عقیدتی و دراویش گنابادی در زندان زنان شهر ری

 سرکوب دراویش گنابادی در ایران ناقض اسناد بین المللی حقوق بشر از جمله ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۱۸ و ۱۹ این سند معتبر بین المللی و همچنین ماده ۱۸ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی نیز میباشد که در این ۲ ماده به صراحت بر حق افراد بر انجام مناسک مذهبی و همچنین تبلیغات و انجام آموزشهای مذهبی برای افراد چه بصورت جمعی و چه بصورت خصوصی تاکید شده است. 

زندانیان عقیدتی  در زندانهای ایران با کلکسیونی از  موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون و عدم برخورداری آنها از حقوق شهروندیشان در درمان بیماریها و آسیبهای جسمی که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.