اقدام به خودکشی احمد کردبچه در زندان خورین ورامین

حقوق بشر در ایران  – امروز چهارشنبه ۲۳اسفند ماه ۱۴۰۲، یک زندانی محبوس در زندان خورین، اقدام به خودکشی کرد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز سه شنبه ۱۵ اسفند ماه ۱۴۰۲، احمد کردبچه، زندانی جرائم عمومی، محبوس در زندان خورین ورامین، در پی محرومیت از حق امید به زندگی و آینده اقدام به خودکشی کرد.

به نقل از یک فرد مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران:”آقای کردبچه، در سرویس بهداشتی بند محل اقامت خود اقدام به خودکشی کرده بود و در حال نفس های آخر خود بود که هم بندی های وی پس از اطلاع، وی را به سرعت پاییین کشیده و به بهداری زندان منتقلش کردند.” 

این فرد مطلع در ادامه افزود:”علت خودکشی آقای کردبچه وضعیت نامناسب زندان، عدم وجود امکانات رفاهی برای زندانیان، بی توجهی  مسئولان زندان به وضعبت نگهداری، اقامتی و عدم اعزام زندانیان به مراکز مشاوره روحی و روانی بوده است.” 

وی همچنین، خاطرنشان کرد:”احمد کردبچه از مواد مخدر استفاده می کند و به نظر می رسد با توجه به میزا حبس طولانی مدت که به آن محکوم شده و محرومیت وی از دسترسی به مشاوره روانی و فقدان امید برای آینده از جمله دیگر دلایلی اقدام به خودکشی او باشد.” 

لازم به اشاره است، احمد کردبچه، پیشتر به اتهام (سرقت)، توسط ماموران نیروی انتظامی، بازداشت و توسط دادگاه تحمل حبس تعزیری محکوم شده است. 

 در تاریخ ۹ دی ماه ۱۴۰۲، حمید پیروی، نایب رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران، از افزایش ۵۱ درصدی خودکشی شهروندان داخل ایران در فاصله زمانی سال ۱۳۰۵ تا سال ۱۴۰۱ خبر داد. 

در حالی مسئولان هیچگونه راهکاری برای مقابله خودکشی نوجوانان و جوانان ایران در نظر نمی گیرند که در تاریخ ۲۲ تیر ماه ۱۴۰۲، نیروی انتظامی، سازمان پزشکی قانونی و قوه قضائیه، اعلام کردند که در ایران میزان مرگ ناشی از خودکشی شهروندان ۵/۱ درصد به ازای همر ۱۰۰ نفر است. 

اگر کوچکترین تمایل یا فکری درباره خودکشی دارید بلافاصله با سامانه ۱۲۳ اورژانس اجتماعی یا سامانه ۱۴۸۰ صدای مشاور تماس بگیرید. 

افزایش فقر، نبود امید به زندگی، نبود بازار اشتغال و فعالیتهای سازنده اجتماعی برای شهروندان، سرکوب های امنیتی و اجتماعی، محرومیتهای گسترده بر اثر سوءمدیریت در کشور، از جمله دلایل افزایش خودکشی در ایران است.

محرومیت از حق امید به زندگی و عدم برخورداری از تامین اجتماعی شهروندان در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب تاکید شده است.

همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای اهداف سند مذکور برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان، بطور کامل از دستور کار خارج شد.