خودکشی سمیرا آل سعیدی، پزشک ساکن تهران

حقوق بشر در ایران ـ  امروز شنبه ۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، سمیرا آل‌سعیدی زریدند پزشکی در تهران خودکشی کرد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از خبر آنلاین، روز پنجشنبه ۶ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳، سمیرا آل سعیدی، ساکن تهران و پزشک شاغل در بیمارستان امیراعلم، به شماره نظام پزشکی ۱۱۹۳۰۳، در پی محرومیت از حق امید به آینده و زندگی پس از اقدام به خودکشی جان باخت. 

در این گزارش، پیرامون علت خودکشی سمیرا آل سعیدی اعلام شد:”شاید اندیشیدن به تصمیم خودکشی، یک تجربه مشترک برای اکثر افراد در هر جایگاهی باشد، اما در مورد خودکشی دکتر آل سعیدی، این یأس فلسفی و ناامیدی اجتماعی همزمان شده بود با شغل ایشان؛ که یک زمینه کاری پراسترس با فرسودگی بالا به شمار می‌آید. این اتفاق به خوبی نشان می‌دهد که (مشاغل) چقدر در ایجاد احساسات و اتخاذ تصمیمات نقش پررنگی دارند.” 

لازم به اشاره است، سمیرا آل سعید، دانشیار روماتولوژی و عضو مرکز تحقیقات روماتولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران، بود. 

روابط عمومی دانشگاه پزشکی تهران هم با انتشار اطلاعیه ای اعلام کرد:”مراسم تدفین سمیر آل سعیدی، ساعت ۸ صبح امروز شنبه ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳، در مجتمع بیمارستانی امیراعلم برگزار شد. 

بابک شکارچی، معاون آموزشی و پژوهشی سازمان نظام پزشکی ایران، در تاریخ ۲۷ دی ماه ۱۴۰۲، از خودکشی ۱۶ تن از دستیاران پزشکی طی ۱۰ ماه اخیر در کشور خبر داد و در ادامه هم علی سلحشور، نماینده پزشکان متخصص طرحی کشور علل اصلی این خودکشی ها را در فقدان امنیت شغلی، عدم تامین اجتماعی و افزایش مشکلات اقتصادی جامعه پزشکی ایران عنوان کرد. 

پیش از این و در تاریخ ۹ دی ماه ۱۴۰۲، حمید پیروی، نایب رئیس جمعیت علمی پیشگیری از خودکشی ایران، از افزایش ۵۱ درصدی خودکشی شهروندان داخل ایران در فاصله زمانی سال ۱۳۰۵ تا سال ۱۴۰۱ خبر داد. 

در حالی مسئولان هیچگونه راهکاری برای مقابله خودکشی نوجوانان و جوانان ایران در نظر نمی گیرند که در تاریخ ۲۲ تیر ماه ۱۴۰۲، نیروی انتظامی، سازمان پزشکی قانونی و قوه قضائیه، اعلام کردند که در ایران میزان مرگ ناشی از خودکشی شهروندان ۵/۱ درصد به ازای همر ۱۰۰ نفر است. 

اگر کوچکترین تمایل یا فکری درباره خودکشی دارید بلافاصله با سامانه ۱۲۳ اورژانس اجتماعی یا سامانه ۱۴۸۰ صدای مشاور تماس بگیرید. 

افزایش فقر، نبود امید به زندگی، نبود بازار اشتغال و فعالیتهای سازنده اجتماعی برای شهروندان، سرکوب های امنیتی و اجتماعی، محرومیتهای گسترده بر اثر سوءمدیریت در کشور، از جمله دلایل افزایش خودکشی در ایران است.

محرومیت از حق امید به زندگی و عدم برخورداری از تامین اجتماعی شهروندان در حالی رو به گسترش است که در ماده ۲۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر، بر حق افراد در برخورداری از تامین اجتماعی مناسب تاکید شده است.

همچنین در اهداف سند ۲۰۳۰ یونسکو، به حق افراد در برخورداری از محیط زندگی سالم و استاندارد، متناسب با مقام انسانی آنها تاکید شده است اما در ایران پس از مخالفت علی خامنه ای با اجرای اهداف سند مذکور برای استاندارد سازی زندگی اجتماعی شهروندان، بطور کامل از دستور کار خارج شد.