فقر و مهاجرت در شمال استان سیستان و بلوچستان در پی کمبود منابع آبی در دریاچه هامون باعث شده است، بیش از ۱۵ هزار صیاد بیکار شوند.
به گزارش حقوق بشر در ایران به نقل از عصر هامون، عباس سنچولی یکی از کشاورزان منطقه زابل میگوید بیشتر دامهای منطقهسیستان به دلیل خشکسالی از بین رفتهاند و شغلهایی همانند صیادی و کشاورزی نیز کم رونق شده است. بر اساس گزارش رسیده، دریاچه هامون تا کمتر از دو دهه قبل هرساله پذیرای بیش از ۱ میلیون پرنده مهاجر بود. با نابودی هامون ۱۵ هزار صیاد بیکار شدند و زنانی که با بهرهگیری ازنیهای دریاچه به تولیدصنایعدستی اشتغال داشتند منبع درآمد خود را از دست دادند. دامداران سیستانی مهاجرت کردند و ۸۰۰ روستا تحت تأثیر هجوم شنهای روان دریاچه قرارگرفته است .
امرارمعاش مردم منطقه سیستان که بیشتر کشاورز و دامدار هستند به آبگیری دریاچه هامون بستگی دارد به گفته مردم محلی مدیریت صحیح در اداره آب میتواند ماههای طولانیتری آب را در دریاچه نگه دارد.
به گفته بخشدار بخش قرقری شهرستان هیرمند برخی از مقامهای غیرمسئول در کشور افغانستان مانع از ورود حتی دشتمال میشوند و با احداث سیل بندهها عظیم از ورود آب به بخشی از دریاچه جلوگیری میکنند.
اردشیر ارباب زهی حدود یک ماه پیش گفته بود که مردم محلی همجوار مرز ایران و افغانستان درآنسوی مرز سعی در کنترل آب را دارند و نمیخواهند حتی طغیان رودخانههای آنها وارد خاک ایران شود.
شهرستان هیرمند یکی از پنج شهر منطقه سیستان است که در شمال استان سیستان و بلوچستان قرار دارد؛ بخش اعظمی از دریاچه هامون در بخش قرقری این شهرستان واقعشدهاست.
حبیبالله دهمرده نماینده مردم سیستان در خصوص بحران خشکسالی در سیستان میگوید حدود۱۸ سال است که مردم با پدیده خشکسالی مواجه هستند و حتی یک اقدام ریشهای برای معضل کم آبی و خشکسالی در این منطقه انجام نگرفته است.
دهمرده دولت را موظف به اقداماتی برای فعالیتهای جایگزین بهجای کشاورزی و دامداری در سیستان دانست و میگوید تاکنون بیش از ۲۵ درصد مردم استان به دلیل خشکسالی؛ دیار سیستان را ترک و به شهرهای دیگر استان مهاجرت کردهاند.
گرچه قرارداد سال ۱۳۵۰ بهکلی به نفع کشور افغانستان است و به ضرر ایران تمام میشود اما کشور افغانستان در این سالها از اجرای همان قرارداد نیز سرباز میزند و حق ناچیزی که ایران از رودخانه هیرمند دارد را نادیده گرفته است.