سحر روحانی شهروند بهائی محروم از تحصیل ساکن یزد از کار نیز اخراج شد

در تاریخ ۱۰ مهرماه سالجاری سحر روحانی شهروند بهائی ساکن شهر یزد، به دلیل بهائی بودن از محل کار خود اخراج شد. این شهروند بهایی پیشتر از این نیز در سال ۸۸ در اواسط ترم چهار رشته عکاسی خبری از دانشگاه اخراج و از ادامه تحصیل محروم شده بود.

به گزارش حقوق بشر در ایران، در تاریخ ۱۰ مهرماه ۱۳۹۷، یک شهروند بهائی ساکن یزد به نام‌ “سحر روحانی” به دلیل بهائی بودن از ادامه همکاری با شرکت‌ محل کار خود محروم و از کار اخراج شد. یک منبع مطلع در این رابطه به گزارشگر حقوق بشر در ایران گفت: “سحر روحانی، یکی از مسئولین بخش تبلیغات شرکت سامسونگ، به دلیل بهایی بودن و با دستور و فشار مقامات امنیتی شهر یزد به مدیر این شرکت‌ خصوصی از این کار اخراج شد. وی بیش از یک سال در شرکت مذکور مشغول فعالیت بوده و به گفته مدیران شرکت از بهترین نیروهای این شرکت بوده است”. این منبع همچنین افزود: “خانم روحانی پیشتر نیز در سال ۸۶ در رشته عکاسی خبری وارد دانشگاه علمی کاربردی فرهنگ و هنر شهر یزد شده و در سال ۸۸ در اواسط ترم چهار پس از پرداخت کامل شهریه ترم به دلیل بهایی بودن از این دانشگاه اخراج شده بود”. در مردادماه سال جاری نیز حقوق بشر در ایران در گزارشی از اخراج سه شهروند بهائی از کار در شیراز به نام‌های صهباء حق‌بین، سمیرا بهین‌آیین و پیام گشتاسبی اطلاع رسانی کرده بود. اخراج این شهروندان بهایی از محل کارشان با دستور مقامات امنیتی در شیراز و اعمال فشار بر مدیران عامل شرکت‌های خصوصی مبنی بر اخراج شاغلین بهایی از ادامه همکاری با این شرکت‌ها انجام شده بود.

بهائیان ایران در جریان پاکسازی ادارات بعد از انفلاب ۵۷ از محل کار خود در ادارات دولتی اخراج شدند و در دوره‌های مختلف به طرق دیگر تحت فشارهای اقتصادی از سمت حکومت ایران قرار گرفتند که مصادره اموال، اخراج از ادارات و شرکت‌های خصوصی و پلمب محل کسب از جمله این موارد بوده است.

گزارشگران حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران در طی عمر حکومت ایران بارها به بهایی ستیزی اعتراض کرده‌اند و آن را مصداق بارزی از بی‌توجهی دولت ایران به معاهدات حقوق بشری دانسته‌اند.

شهروندان بهائی در ایران از آزادی‌های مرتبط به باورهای دینی محروم هستند، این محرومیت سیستماتیک در حالی است که طبق ماده ۱۸ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۱۸ میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی هر شخصی حق دارد از آزادی دین و تغییر دین با اعتقاد و همچنین آزادی اظهار آن به طور فردی یا جمعی و به طور علنی یا در خفا برخوردار باشد.
بر اساس منابع غیررسمی در ایران بیش از سیصد هزار نفر بهایی وجود دارد اما قانون اساسی ایران فقط اسلام، مسیحیت، یهودیت و زرتشتی گری را به رسمیت شناخته و مذهب بهاییان را به رسمیت نمی‌شناسد. به همین دلیل طی سالیان گذشته همواره حقوق بهائیان در ایران به صورت سیستماتیک نقض شده است.