اعزام خالد پیرزاده به بیمارستان در پی وخامت وضعیت جسمانی

حقوق بشر در ایران ـ امروز پنجشنبه ۲۵آبان ماه ۱۴۰۲، خالد پیرزاده، فعال سیاسی مشروطه خواه، در پی وخامت حال به بیمارستان لقمان تهران، اعزام شد. 

به گزارش حقوق بشر در ایران، روز سه شنبه ۲۳ آبان ماه ۱۴۰۲، خالد پیرزاده، اهل استان خوزستان، ساکن تهران، محبوس و بلاتکلیف در اندرزگاه ۶ (بند۳۵۰ سابق) زندان اوین، پس از وخامت وضعیت جسمانی، بصورت اورژانسی به بیمارستان لقمان حکیم تهران، اعزام شد. این فعال سیاسی از تاریخ ۲۸ شهریور ماه ۱۴۰۲، در بازداشت بسر می برد. وی پیشتر هم به سبب فعالیتهای مسالمت آمیز خود با حبس تعزیری مواجه و پس از تحمل حدود ۳ سال و ۶ ماه از مجموع حبس خود آزاد شده بود. 

یک فرد نزدیک به خانواده این متهم در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران اعلام کرد:”با توجه به بیماری که آقای پیرزاده از دوران حبس قبلی خود به آن مبتلا شد روز سه شنبه، بر اثر تشنج و وخامت حال و گرفتگی ماهیچه های قلب و درد در قفسه سینه بصورت اورژانسی به بیمارستان لقمان حکیم تهران، اعزام و در حال حاضر در بخش قلب این مرکز درمانی بستری شد.” 

لازم به اشاره است، خالد پیرزاده، در تاریخ ۲۸ شهریور ماه ۱۴۰۲، توسط ماموران امنیتی در فرودگاه اهواز، بازداشت و پس از تحمل چند روز بلاتکلیفی برای بازجویی و تشکیل پرونده به تهران و بند ۲۰۹ وزارت اطلاعات و واقع در زندان اوین، منتقل شد و پس از طی مراحل بازجویی ها و تفهیم اتهام، به بند کارگری موسوم به اندرزگاه ۶ (بند۳۵۰ سابق) منتقل شد. 

خالد پیرزاده، پیشتر هم در تاریخ ۵ بهمن ماه ۱۳۹۸، توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران، از بابت اتهامات (اجتماع و تبانی به قصد برهم زدن امنیت کشور)، (توهین به رهبری)، (تمرد از دستور ماموران در حین انجام وظیفه)، (خروج غیرقانونی از کشور) و (ورود غیرقانونی به کشور) در مجموع به تحمل ۲۳ سال و ۶ ماه حبس تعزیری محکوم شد و این حکم در تاریخ ۳۰ اردیبهشت ماه ۱۳۹۹، عینا توسط شعبه ۳۶ دادگاه تجدید نظر استان تهران تائید و پس از تجمیع جرائم تحمل ۵ سال حبس تعزیری برای وی لازم به اجرا شده بود.  

این فعال سیاسی مشروطه خواه، در اردیبهشت ماه ۱۳۹۸، توسط ماموران اطلاعات سپاه در تهران بازداشت و به سلول انفرادی بند امنیتی ۲ الف سپاه واقع در زندان اوین منتقل و پس از طی مراحل بازجوئی و تحمل بلاتکلیفی طولانی مدت به بند قرنطینه و پس از آن به اندرزگاه ۴ سالن ۴ زندان اوین منتقل و چندی بعد به زندان رجائی شهر کرج و سپس توام با ضرب و شتم به زندان تهران بزرگ و سپس به زندان شیبان اهواز در استان خوزستان منتقل شد و در تاریخ ۲۲ بهمن ۱۴۰۱، پس از تحمل بخشی از مجموع حبس تعزیری خود آزاد شده بود. 

اجبار شهروندان به پیروی از یک نوع عقیده خاص به مثابه سرکوب آزادی بیان و اندیشه و ناقض ماده ۱۹ اعلامیه جهانی حقوق بشرو ماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. در این مفاد قانونی بر حق افراد بر انتشار افکار، عقاید، نظریات و دیدگاههای سیاسی و عقیدتی بدون محدودیت مرزی تاکید شده است. 

از سوی دیگر، در ماده ۲ اعلامیه جهانی حقوق بشر، به صراحت بر حق جملگی شهروندان در برخورداری از حقوق برابر و عدم تبعیض در جامعه به بواسطه جنسیت افراد و یا تفکرات و نگرشهای شخصی افراد تاکید شده است.

همچنین، برخورداری افراد از حق روند دادرسی عادلانه از جمله حقوق سلب نشدنی است که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر به آن تاکید شده است.

اعتراف گیری توام با ارعاب و تهدید، ناقض در ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و مصداق بارز شکنجه است. 

بازداشت خودسرانه، بلاتکلیف نگه داشتن متهم در بازداشت و ممانعت از دسترسی فرد در دوران بازجویی، بازپرسی و دادرسی به وکیل مورد نظر خود و منع دسترسی به سایر ملزومات در یک فرآیند دادرسی، ناقض ماده ۹ اعلامیه جهانی حقوق بشر و ماده ۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ است. 

در ماده ۵ از قانون آئین دادرسی کیفری بر اطلاع یافتن متهم در اسرع وقت از اتهامات انتسابی و فراهم کردن حق دسترسی به وکیل و سایر حقوق دفاعی مذکور در قانون تاکید شده است.