حقوق بشر در ایران – ساعاتی پیش “سهیل عربی”, وبلاگ نویس و زندانی سیاسی محبوس در تیپ ۱ سالن ۹ زندان تهران بزرگ از این زندان به زندان اوین منتقل شد و در حال حاضر در قرنطینه این زندان بسر می برد. با انتقال سهیل عربی به زندان اوین, این زندانی سیاسی به اعتصاب غذای خود پایان داد.
به گزارش حقوق بشر در ایران, امروز یکشنبه ۶ مردادماه ۱۳۹۸, “سهیل عربی”, وبلاگ نویس و زندانی سیاسی محبوس در تیپ ۱ سال ۹ زندان تهران بزرگ از این زندان به زندان اوین در تهران منتقل شد و در حال حاضر در بند قرنطینه این زندان بسر می برد. با توجه به این انتقال, “سهیل عربی” پس از گذشت ۴۱ روز به اعتصاب غذای خود پایان داد. این زندانی سیاسی در حالی که چهلمین روز از اعتصاب غذای خود را پشت سر می گذاشت در تاریخ ۴ مردادماه سالجاری در پی درد کلیه و همچنین درد از ناحیه معده به بصورت اورژانسی به بیمارستان فیروزآبادی تهران اعزام شده بود و بدون تکمیل دوره درمان مجددا به زندان تهران بزرگ منتقل شده بود.
بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت؛ “سهیل عربی”, زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ در حالی که چهل و یکمین روز از اعتصاب غذای اعتراضی خود را پشت سر می گذاشت عصر روز جاری از تیپ ۱ سالن ۹ زندان تهران بزرگ به زندان اوین در تهران منتقل و در حال حاضر در قرنطینه این زندان بسر می برد.
این منبع مطلع همچنین گفت؛ با توجه به صورت گرفتن این انتقال و دسترسی سهیل عربی به امکانات بهتر در زندان اوین سهیل پس از گذشت ۴۱ روز به اعتصاب غذای خود پایان داد.
سهیل عربی, از تاریخ ۲۵ خردادماه ۱۳۹۸و در اعتراض به وضعیت نامناسب زندان تهران بزرگ که شامل “رفتارهای خشونت آمیز از سوی مسئولان زندان”, “گسترش استفاده از انواع موادمخدر دربین زندانیان”, “نامناسب بودن محل نگهداری و بند زندان”, “اعتراف گیری با شوکر و باتوم از زندانیان”, “عدم رعایت اصل تفکیک جرائم”, “عدم وجود امکانات اقامتی و بهداشتی”, “محرومیت از حق درمان” و “وجود ساس و شپش” در این زندان دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده بود.
سهیل عربی در حالی دوران محکومیت حبس خود را در تیپ ۱ سالن ۹ زندان تهران بزرگ سپری می کرد که آن زندان فاقد امکانات و استانداردهای لازم اقامتی برای افراد بود و از همه مهمتر این که زندانیان محبوس در زندان تهران بزرگ بدون رعایت اصل تفکیک جرائم بصورت ادغام در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس خود می باشند.
این زندانی سیاسی پیش از این در تاریخ ۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸, پس از انتقال به بیمارستان فیروزآبادی واقع در شهرری منتقل شده بود بدون انجام هیچگونه درمان و یا معاینه از سوی پزشک متخصص بعد از گذراندن ساعتها معطلی در این مرکز درمانی بدون هیچگونه درمان به زندان تهران بزرگ بازگردادنده شده بود. سهیل عربی همچنین به دلیل ضربه هایی که طی ۳ مرحله که به ترتیب مرحله اول؛ در زندان تهران بزرگ و از سوی زندانیان جرائم غیرسیاسی, مرحله دوم؛ در بیمارستان امام خمینی تهران و پس از تجویز بستری از سوی پزشکان متخصص و ممانعت از سوی مسئولان قضائی زندان مبنی بر بستری وی به جهت درمان پس از انتقال به کیوسک انتظامی مستقر در این مرکز درمانی به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت, مرحله سوم؛ انتقال به یکی از مقرهای فرماندهی قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران در افسریه تهران و بازجوئی توام با ضرب و شتم از سوی « موسی موسوی» بازجوی این ارگان امنیتی به دلیل “تدریس زبان انگلیسی” از سوی این زندانی سیاسی در زندان و همچنین “انتشار نامه در حاشیه ” باعث شکستگی بینی این زندانی سیاسی و له شدگی بیضه این زندانی سیاسی شد و در حال حاضر به دلیل انسداد راه تنفسی بینی و انحراف “تیغه ثبتیم بینی” قادر به تنفس از راه بینی نمی باشد.
علت بروز این بیماری در سهیل عربی به نامه سرگشاده ای برمیگردد که وی در اواخر فروردین ماه ۱۳۹۸ با موضوع « در حاشیه » به وضعیت فقر در مناطق جنوبی تهران و حومه پرداخته بود صورت گرفت.
سهیل عربی در نامه خود به محبوس شدن بسیاری از افراد با جرائم مالی که بدلیل فقر قادر به پرداخت مبالغ ناچیز بعنوان رد مال نبوده و در تیپ یک زندان تهران بزرگ محبوس شده بودند اشاره کرده بود. همزمان با انتشار این نامه در فضای مجازی و تاثیر مثبت آن بر جامعه و افراد خیرخواهی که جهت پرداخت مبالغ رد مال برای زندانیان مورد اشاره در نامه سهیل عربی به زندان تهران بزرگ مراجعه کرده و متقاضی پرداخت مبلغ ردمال برای این دسته از زندانیان دربند شده بودند. همزمان با مراجعه بسیاری از افراد متمکن مالی جهت پرداخت مبالغ جهت رد مال این دسته از زندانیان, این مورد باعث ناراحتی و عصبانی شدن ارگانهائی مثل اطلاعات سپاه پاسداران شد.
پیرامون جلسه بازجوئی سهیل عربی از سید موسی موسوی که بعنوان بازجوی قرارگاه ثارالله سپاه است در طی بازجوئی سهیل عربی را به دلیل فعالیتهای این زندانی سیاسی در داخل بند که از جمله میتوان به یاد دادن زبان انگلیسی و فرانسه به سایر زندانیان است مورد تمسخر قرار داده بود.
همچنین در طی روند بازجوئی فرد مذکور افدام به ضرب و شتم شدید سهیل عربی کرد و همین مورد باعث آسیب دیدگی شدید سهیل عربی از ناحیه بیضه به دلیل لقدی که از سوی سید موسی موسوی به بیضه وی زده شد و از سوی دیگر مشتی که بر بینی سهیل عربی زد که باعث ترک برداشتن تیغه بینی این زندانی سیاسی و بروز آسیبهای جسمی شدیدی در وی شده است و این زندانی سیاسی از حق دسترسی به مرکز درمانی جهت مداوا با توجه به له شدگی بیضه و شکستگی بینی محروم مانده است.
در تاریخ ۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸, سهیل عربی زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزگ به بیمارستان فیروزآبادی تهران به جهت درمان آسیب دیدگی وی از ناحیه بیضه بود که به بهانه عدم وجود تخت خالی در بیمارستان این زندانی سیاسی بدون تکمیل مراحل درمان به زندان تهران بزرگ بازگردانده شد.
- بیشتر بخوانید؛ اعزام سهیل عربی, زندانی سیاسی به بیمارستان
حقوق بشر در ایران در تاریخ ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸, در گفتگوئی با مادر این زندانی سیاسی وخامت اوضاع جسمی سهیل عربی و محرومیت وی از حق درمان را اطلاع رسانی کرده بود.
- بیشتر بخوانید؛ صحبتهای فرنگیس مظلوم, مادر سهیل عربی زندانی سیاسی
سهیل عربی در تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۹۲ توسط ماموران قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران در تهران بازداشت و تا به امروز حتی یک بار هم به مرخصی نیامده است.
سپس توسط شعبۀ ۷۶ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی سیامک مدیرخراسانی به دلیل نوشته‌هایش در فیسبوک به اتهام سب النبی (توهین به پیامبر) به اعدام محکوم شد. پس از آن وکلای او به شعبۀ ۳۶ دیوان عالی کشور درخواست تجدید نظر فرستادند و ماده‌ی ۲۶۳ قانون مجازات اسلامی را با توجه به شرایط پرونده و اقرارهای خود متهم برای عفو او مطرح کردند.
بر اساس مادۀ ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی اگر شخصی به پیامبر اسلام توهین کند مجازاتش اعدام خواهد بود اما مادۀ ۲۶۳ این قانون تاکید کرده که «اگر متهم در دادگاه ادعا کند که حرف‌های توهین‌آمیز را بر اساس عصبانیت، نقل قول یا سهو قلم و سهو زده است، حکم اعدام او به مجازات ۷۴ ضربه شلاق تبدیل میشود.»
پس از اعتراض وکیل سهیل عربی به حکم اعدام صادر شده توسط شعبه ۷۶ دادگاه گیفری تهران و ارجاع آن به شعبۀ ۳۶ دیوان عالی کشور، این شعبه اتهام «افساد فی الارض» را نیز به پرونده اضافه و حکم اعدام این زندانی را تایید کرد. طبق آنچه در متن حکم آمده، سهیل عربی به دلیل «تعدد صفحات فیسبوک» به “افساد فی الارض” نیز محکوم شد، اما در نهایت درخواست اعاده دادرسی از سوی دیوان عالی کشور پذیرفته شد و این بار شعبه ۳۴ دیوان عالی کشور حکم اعدام را لغو و پرونده را برای رسیدگی مجدد به یکی از دادگاه‌های بدوی فرستاد. دادگاه در رسیدگی مجدد اتهام “سب النبی” را حذف کرد و سهیل عربی را به هفت سال و نیم زندان و دو سال تحقیقات مذهبی (برای اثبات پشیمانی) و دو سال ممنوع الخروجی پس از آزادی محکوم کرد.
سهیل عربی علاوه بر حکمی که شعبه ۷۶ دادگاه کیفری تهران برای او به اتهام سب النبی صادر کرده است، در اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ به اتهام توهین به رییس وقت دانشگاه علامه طباطبایی، آیت‌الله احمد جنتی و غلامعلی حدادعادل از طریق نوشته‌هایش در فیسبوک در شعبه ۱۰ دادگاه ویژۀ کارکنان دولت به ۵۰۰ هزار تومان جریمه نقدی و ۳۰ ضربه شلاق محکوم شد. او همچنین در شهریورماه ۱۳۹۳ به اتهام “توهین به علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی” و “تبلیغ علیه نظام” در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۳ سال حبس محکوم شد که این حکم نیز به فاصله کوتاهی در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
این زندانی عقیدتی در تاریخ ۱۵ آذر ماه ۱۳۹۷ از سوی شعبه ۱۱۶۶ دادگاه کیفری تهران به اتهام اخلال در نظم عمومی و تخریب عمدی اموال دولتی به تحمل یک سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد و با ارجاع پرونده به دادگاه تجدیدنظر عین حکم صادره در دادگاه بدوی تائید و به این زندانی سیاسی ابلاغ گردید.
- بیشتر بخوانید: سهیل عربی, محکومیت به یک سال و نیم حبس تعزیری / تداوم محرومیت از دسترسی به خدمات پزشکی/ سند
این عکاس و شهروند خبرنگار زندانی، در آبان ماه ۱۳۹۶ برنده جایزه شهروند خبرنگار ۲۰۱۷ گزارشگران بدون مرز شده بود.
در پی تداوم اعتصاب غذای سهیل عربی, سازمان گزارشگران بدون مرز, در تاریخ ۲۰ تیرماه ۱۳۹۸, در حالی که سهیل عربی ۲۸ روز از اعتصاب غذای اعتراضی خود را پشت سر گذاشته بود نسبت به وضعیت جسمانی این زندانی سیاسی ابراز نگرانی کرد.
سرکوب فعالان رسانه ای و وبلاگ نویسان در ایران, ناقض اصل آزادی بیان و همچنین اسناد بین المللی حقوق بشر, ماده ۱۹ اعلامیه جهانی و همچنینماده ۱۹ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ نیز میباشد. با تتوجه به مفهوم اصل آزادی بیان هر انسانی محق است تا به هر طریق ممکن بتواند عقاید و نظریات و دیدگاههای خود را بدون ملاحظات مرزی و به هر شکل ممکن منتشر کند.
محرومیت افراد از حق درمان و ممانعت از اعزام زندانیان سیاسی و عقیدتی به مراکز درمانی و همچنین بلاتکلیف نگه داشتن این افراد در بازداشت از مصادیق بارز شکنجه و ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر و همچنین ماده ۷ میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسیمصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ می باشد.
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند و از سوی دیگر پرونده سازیهای پی در پی برای آنها از جمله مواردی است که مستند و مشهود است. اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
اشتراک گذاری
