سهیل عربی, وبلاگ نویس و زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ, به دلیل آنچه که عدم وجود امکانات جهت نگهداری زندانیان و همچنین اعمال رفتارهای خشن مسئولان زندان تهران بزرگ با زندانیان و اعمال محرومیتهای گسترده در این زندان است دست به اعتصاب غذا زد. در حالی که یک هفته از اعتصاب غذای این زندانی سیاسی میگذرد در اثر وخامت حال روز جاری به بهداری زندان منتقل شد.
به گزارش حقوق بشر در ایران, روز شنبه ۲۵ خرداد ۱۳۹۸, سهیل عربی, وبلاگ نویس و زندانی سیاسی محبوس در تیپ ۱ سالن ۹ زندان تهران بزرگ که در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس ۱۱ ساله خود در این زندان میباشد در اعتراض به وضعیت نامناسب زندان تهران بزرگ که شامل “رفتارهای خشونت آمیز از سوی مسئولان زندان”, “گسترش استفاده از انواع موادمخدر دربین زندانیان”, “نامناسب بودن محل نگهداری و بند زندان”, “اعتراف گیری با شوکر و باتوم از زندانیان”, “عدم رعایت اصل تفکیک جرائم”, “عدم وجود امکانات اقامتی و بهداشتی”, “محرومیت از حق درمان” و “وجود ساس و شپش” در این زندان دست به اعتصاب غذای اعتراضی زده است. این اعتصاب غذا به دلیل درخواستهای مکرر این زندانی سیاسی برای مرتفع کردن نیازهایش و عدم توجه از سوی مسئولان زندان صورت گرفته است. سهیل عربی در حالی که یک هفته از اعتصاب غذای اعتراضی خود را پشت سرگذاشته امروز پنج شنبه ۳۰ خردادماه ۱۳۹۸در پی وخامت حال به بهداری زندان تهران بزرگ منتقل شد.
بنقل از یک منبع مطلع در گفتگو با گزارشگر حقوق بشر در ایران ضمن اعلام این خبر گفت؛ از آنجائی که زندان تهران بزرگ فاقد شرایط نگهداری افراد جهت تحمل دوران محکومیت حبس میباشد و زندانیان سیاسی و غیرسیاسی بدون رعایت اصل تفکیک جرائم در این زندان نگهداری می شوند و در کنار اینها مواردی همچون اعمال رفتارهای خشن از قبیل استفاده از باتوم و شوکر برای اعتراف گیری از زندانیان از سوی مسئولان زندان, محرومیت از حق درمان و انتقال به مرکز درمانی, عدم رعایت اصل تفکیک جرائم که باعث عدم تامین جانی برای این زندانی سیاسی و سایر زندانیان, استفاده گسترده از انواع و اقسام مواد مخدر در بندهای زندان و عدم وجود امکانات بهداشتی و وجود ساس و شپش در زندان تهران بزرگ از جمله خواسته های سهیل عربی از اعتصاب غذای خود است.
این منبع مطلع در ادامه گفت؛ سهیل عربی بارها از مسئولان زندان تقاضای انتقال به زندان اوین را کرده است ولی هربار با توجه به ممانعت و عدم توجه به درخواست این زندانی سیاسی برای وی راهی به جز اعتصاب غذا برای بیان و احقاق حق وی باقی نمانده است.
سهیل عربی در حالی دست به اعتصاب غذای اعتراض زد که “علیرضا شیرمحمدعلی” در شامگاه مورخ ۲۰ خردادماه ۱۳۹۸, توسط ۲ زندانی با جرائم غیر سیاسی با ضربات پرتعداد چاقو « تیزی» به قتل رسید. قتل علیرضا شیرمحمدعلی ناشی از عدم رعایت اصل تفکیک جرائم در زندان تهران بزرگ و از سوی دیگر بی توجهی و عدم مسئولیت پذیری مسئولان شیفت این زندان از جمله افسر نگهبان تیپ ۱ اندرزگاه ۱۱ که منجر به بروز این فاجعه انسانی شد بوده است.
سهیل عربی در حالی دوران محکومیت حبس خود را در تیپ ۱ سالن ۹ زندان تهران بزرگ سپری می کند که این زندان فاقد امکانات و استانداردهای لازم اقامتی برای افراد می باشد و از همه مهمتر این که زندانیان محبوس در زندان تهران بزرگ بدون رعایت اصل تفکیک جرائم بصورت ادغام در حال سپری کردن دوران محکومیت حبس خود می باشند.
این زندانی سیاسی پیش از این در تاریخ ۹ اردیبهشت ماه سالجاری پس از انتقال به بیمارستان فیروزآبادی واقع در شهرری منتقل شده بود بدون انجام هیچگونه درمان و یا معاینه از سوی پزشک متخصص بعد از گذراندن ساعتها معطلی در این مرکز درمانی بدون هیچگونه درمان به زندان تهران بزرگ بازگردادنده شده بود.
علت بروز این بیماری در سهیل عربی به نامه سرگشاده ای برمیگردد که وی در اواخر فروردین ماه ۱۳۹۸ با موضوع « در حاشیه » به وضعیت فقر در مناطق جنوبی تهران و حومه پرداخته بود صورت گرفت.
سهیل عربی در نامه خود به محبوس شدن بسیاری از افراد با جرائم مالی که بدلیل فقر قادر به پرداخت مبالغ ناچیز بعنوان رد مال نبوده و در تیپ یک زندان تهران بزرگ محبوس شده بودند اشاره کرده بود. همزمان با انتشار این نامه در فضای مجازی و تاثیر مثبت آن بر جامعه و افراد خیرخواهی که جهت پرداخت مبالغ رد مال برای زندانیان مورد اشاره در نامه سهیل عربی به زندان تهران بزرگ مراجعه کرده و متقاضی پرداخت مبلغ ردمال برای این دسته از زندانیان دربند شده بودند. همزمان با مراجعه بسیاری از افراد متمکن مالی جهت پرداخت مبالغ جهت رد مال این دسته از زندانیان, این مورد باعث ناراحتی و عصبانی شدن ارگانهائی مثل اطلاعات سپاه پاسداران شد.
پیرامون جلسه بازجوئی سهیل عربی از سید موسی موسوی که بعنوان بازجوی قرارگاه ثارالله سپاه است در طی بازجوئی سهیل عربی را به دلیل فعالیتهای این زندانی سیاسی در داخل بند که از جمله میتوان به یاد دادن زبان انگلیسی و فرانسه به سایر زندانیان است مورد تمسخر قرار داده بود.
همچنین در طی روند بازجوئی فرد مذکور افدام به ضرب و شتم شدید سهیل عربی کرد و همین مورد باعث آسیب دیدگی شدید سهیل عربی از ناحیه بیضه به دلیل لقدی که از سوی سید موسی موسوی به بیضه وی زده شد و از سوی دیگر مشتی که بر بینی سهیل عربی زد که باعث ترک برداشتن تیغه بینی این زندانی سیاسی و بروز آسیبهای جسمی شدیدی در وی شده است و این زندانی سیاسی از حق دسترسی به مرکز درمانی جهت مداوا با توجه به له شدگی بیضه و شکستگی بینی محروم مانده است.
در تاریخ ۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸, سهیل عربی زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزگ به بیمارستان فیروزآبادی تهران به جهت درمان آسیب دیدگی وی از ناحیه بیضه بود که به بهانه عدم وجود تخت خالی در بیمارستان این زندانی سیاسی بدون تکمیل مراحل درمان به زندان تهران بزرگ بازگردانده شد.
- بیشتر بخوانید؛ اعزام سهیل عربی, زندانی سیاسی به بیمارستان
حقوق بشر در ایران در تاریخ ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۳۹۸, در گفتگوئی با مادر این زندانی سیاسی وخامت اوضاع جسمی سهیل عربی و محرومیت وی از حق درمان را اطلاع رسانی کرده بود.
- بیشتر بخوانید؛ صحبتهای فرنگیس مظلوم, مادر سهیل عربی زندانی سیاسی
سهیل عربی در تاریخ ۱۶ آبان ۱۳۹۲ توسط ماموران قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران در تهران بازداشت و تا به امروز حتی یک بار هم به مرخصی نیامده است.
سپس توسط شعبۀ ۷۶ دادگاه کیفری استان تهران به ریاست قاضی سیامک مدیرخراسانی به دلیل نوشته‌هایش در فیسبوک به اتهام سب النبی (توهین به پیامبر) به اعدام محکوم شد. پس از آن وکلای او به شعبۀ ۳۶ دیوان عالی کشور درخواست تجدید نظر فرستادند و ماده‌ی ۲۶۳ قانون مجازات اسلامی را با توجه به شرایط پرونده و اقرارهای خود متهم برای عفو او مطرح کردند.
بر اساس مادۀ ۲۶۲ قانون مجازات اسلامی اگر شخصی به پیامبر اسلام توهین کند مجازاتش اعدام خواهد بود اما مادۀ ۲۶۳ این قانون تاکید کرده که «اگر متهم در دادگاه ادعا کند که حرف‌های توهین‌آمیز را بر اساس عصبانیت، نقل قول یا سهو قلم و سهو زده است، حکم اعدام او به مجازات ۷۴ ضربه شلاق تبدیل میشود.»
پس از اعتراض وکیل سهیل عربی به حکم اعدام صادر شده توسط شعبه ۷۶ دادگاه گیفری تهران و ارجاع آن به شعبۀ ۳۶ دیوان عالی کشور، این شعبه اتهام «افساد فی الارض» را نیز به پرونده اضافه و حکم اعدام این زندانی را تایید کرد. طبق آنچه در متن حکم آمده، سهیل عربی به دلیل «تعدد صفحات فیسبوک» به “افساد فی الارض” نیز محکوم شد، اما در نهایت درخواست اعاده دادرسی از سوی دیوان عالی کشور پذیرفته شد و این بار شعبه ۳۴ دیوان عالی کشور حکم اعدام را لغو و پرونده را برای رسیدگی مجدد به یکی از دادگاه‌های بدوی فرستاد. دادگاه در رسیدگی مجدد اتهام “سب النبی” را حذف کرد و سهیل عربی را به هفت سال و نیم زندان و دو سال تحقیقات مذهبی (برای اثبات پشیمانی) و دو سال ممنوع الخروجی پس از آزادی محکوم کرد.
سهیل عربی علاوه بر حکمی که شعبه ۷۶ دادگاه کیفری تهران برای او به اتهام سب النبی صادر کرده است، در اردیبهشت ماه ۱۳۹۳ به اتهام توهین به رییس وقت دانشگاه علامه طباطبایی، آیت‌الله احمد جنتی و غلامعلی حدادعادل از طریق نوشته‌هایش در فیسبوک در شعبه ۱۰ دادگاه ویژۀ کارکنان دولت به ۵۰۰ هزار تومان جریمه نقدی و ۳۰ ضربه شلاق محکوم شد. او همچنین در شهریورماه ۱۳۹۳ به اتهام “توهین به علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی” و “تبلیغ علیه نظام” در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی ابوالقاسم صلواتی به ۳ سال حبس محکوم شد که این حکم نیز به فاصله کوتاهی در شعبه ۵۴ دادگاه تجدیدنظر تایید شد.
این زندانی عقیدتی در تاریخ ۱۵ آذر ماه ۱۳۹۷ از سوی شعبه ۱۱۶۶ دادگاه کیفری تهران به اتهام اخلال در نظم عمومی و تخریب عمدی اموال دولتی به تحمل یک سال و نیم حبس تعزیری محکوم شد و با ارجاع پرونده به دادگاه تجدیدنظر عین حکم صادره در دادگاه بدوی تائید و به این زندانی سیاسی ابلاغ گردید.
- بیشتر بخوانید: سهیل عربی, محکومیت به یک سال و نیم حبس تعزیری / تداوم محرومیت از دسترسی به خدمات پزشکی/ سند
این عکاس و شهروند خبرنگار زندانی، در آبان ماه ۱۳۹۶ برنده جایزه شهروند خبرنگار ۲۰۱۷ گزارشگران بدون مرز شده بود.
زندانیان سیاسی در زندانهای ایران با کلکسیونی از موارد گسترده نقض حقوق بشر دست و پنجه نرم میکنند. از یک سو محرومیت آنها از حق دادرسی عادلانه که در ماده ۱۰ اعلامیه جهانی حقوق بشر بر آن تاکید شده است و از سوی دیگر بیماریها و آسیب های جسمی گوناگون که میتوان گفت اکثر این افراد این بیماریها را از زمانی که در زندان محبوس گردیده اند به آن مبتلا شده اند و از سوی دیگر پرونده سازیهای پی در پی برای آنها از جمله مواردی است که مستند و مشهود است. اما مسئولان قضائی و امنیتی در زندانهای ایران از این مسئاله بعنوان یک اهرم فشار در جهت تفهیم نظریات و یا اتهامات وارده بر افراد استفاده میکنند که این مورد ناقض ماده ۵ اعلامیه جهانی حقوق بشر میباشد.
اشتراک گذاری
